De films komen in dezelfde week uit, maar het is te hopen dat EVIL DEAD aan de boxoffice gehakt maakt van het onleuke kwaad dat SCARY MOVIE 5 heet.
“SCARY MOVIE wordt gekenmerkt door luiheid, cynisme en een slechte timing, die in potentie aardige vondsten effectief om zeep helpt.” schreef Bart van der Put in 2000. “Louter poep-, pies-, kots-, urine-, homo-, joden-, katholieken- en domme blondjesgrappen,” rapporteerde Robbert Blokland een jaar later over SCARY MOVIE 2. Phil van Tongeren was milder over SCARY MOVIE 3 (“Een film waarin Morpheus en het helderziende Orakel uit THE MATRIX RELOADED als getrouwd stel worden opgevoerd, waarbij zíj haar gave voornamelijk aanwendt om hém de uitslagen van sportwedstrijden op tv te verklappen, kan bij mij wel een potje breken”), maar SCARY MOVIE 4 was volgens recensent Ruben van Eijl dan weer “een zware opgave.”
SCARY MOVIE 5 is van hetzelfde laken een pak: een horrorspoof voor mensen die helemaal niet van horror houden. THE CABIN IN THE WOODS, MAMA, RISE OF THE PLANET OF THE APES, BLACK SWAN, PARANORMAL ACTIVITY, INSIDIOUS, INCEPTION, SINISTER en EVIL DEAD zijn stuk voor stuk films die beter verdienen dan de gemakkelijke en zouteloze grappen die regisseur Malcolm D. Lee en producent/scenarist David Zucker (regisseur van deel 3 en 4) er over uitstorten.
De kern van het verhaal (ik gebruik deze woorden losjes) wordt gevormd door Jody (Ashley Tisdale) en Dan (Simon Rex) die – net als Annabel en Lucas in MAMA – twee verwilderde meisjes in huis nemen. Dan werkt overdag in een laboratorium waar we de intelligente aap Caesar opnieuw ontmoeten. Hij stimuleert Jody aan ballet te gaan doen en zo verwerft zij binnen korte tijd de hoofdrol in Het Zwanenmeer. ’s Avonds trekken ze zich terug in hun slaapkamer, waar rechtsonder in beeld een tijdcode meeloopt. Iedereen herkent de referenties: Lee en Zucker laten de films slecht naspelen, meer doen ze er eigenlijk niet mee.
En ondertussen wordt de dikke Mexicaanse werkster stinkend op het toilet betrapt, poetst Dan zijn tanden met een borstel die door een demonische hand eerst in de reet van de hond is geduwd, loopt de Kerstman achter een hoer aan (‘Ho, ho, ho!’) en blijkt Jody’s concurrerende ‘Black Swan’ een paaldansende, pizza-vretende negerin. Tenenkrommend.
En is het je opgevallen? Géén van deze grappen heeft eigenlijk iets te maken met de films die SCARY MOVIE 5 zegt te parodiëren. De makers doen zelfs geen moeite meer om actueel te zijn. In plaats van films uit 2010 en 2011 hadden ze toch op z’n minst kunnen proberen CHERNOBYL DIARIES, SNOW WHITE AND THE HUNTSMAN, The Walking Dead, THE POSSESSION, of voor mijn part THE HOBBIT of LIFE OF PI af te zeiken?
De PARANORMAL ACTIVITY-sequentie waarin we zien hoe Jody in haar slaap Dan steeds het bed uitwerkt, zorgt nog voor een glimlachje. Misschien de meest geslaagde grap is de korte scène waarin we Jody voor het eerst naar de schouwburg zien lopen. De ballerina wordt hand-held gevolgd, de camera is op haar achterhoofd gericht en de montage maakt voortdurend gebruik van jump-cuts. Eventjes steekt Lee effectief de draak met de regiestijl van Darren Aronofsky. De ironie is, dat je het alleen herkent als je daadwerkelijk van film houdt. In dat geval blijf echter je ver weg van SCARY MOVIE 5.
Distributie: Entertainment One. Release NL: 2 mei, BE: 5 juni 2013. Copyright: Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 2 mei 2013.
