Ondanks een uitgesproken afkeer van platvloers bloedvergieten leverde Jean Rollin in 1978 een bloederige bijdrage aan het subgenre van de zombiefilm. LES RAISINS DE LA MORT (de druiven des doods) is dan ook een buitenbeentje in het opmerkelijk consistente oeuvre van de regisseur: hoewel er aan een vertrouwd dromerige en melancholieke sfeer geen gebrek is, neemt bruut hak- en snijwerk een centrale plaats in.
Het floppen van de vampierfilm LéVRES DE SANG in 1975 liet Rollin eerder geen andere keus dan het draaien van enkele pornofilms, waarna het aanbod om met een zombiefilm in het horrorgenre terug te keren onweerstaanbaar bleek. Met de levende doden die we uit de films van Lucio Fulci en George Romero kennen hebben Rollin’s rottende horden echter weinig te maken: strikt genomen zijn de bloeddorstige plattelandsbewoners niet dood, maar met een gekmakend landbouwgif besmet. De ecologische boodschap herinnert sterk aan die uit het vier jaar oudere THE LIVING DEAD AT THE MANCHESTER MORGUE van de Spanjaard Jorge Grau, door het Amerikaanse Anchor Bay Entertainment op dvd uitgebracht als LET SLEEPING CORPSES LIE. Op het vlak van gruwel en bloedvergieten maakt Grau’s eco-horror de meeste indruk, waar Rollin’s variant vooral beklijft door de fraai geaccentueerde treurnis. Onvergetelijk is de bezeten boer die zijn blinde geliefde achtereenvolgens wurgt, kruisigt en onthoofdt, en daarbij onophoudelijk ‘je t’aime’ prevelt. Poe had het niet beter kunnen bedenken. De monumentale melancholie, het terloopse eerbetoon aan Mario Bava’s LA MASCHERA DEL DEMONIO en een climax die zieke wijndrinkers tegen gezonde bierdrinkers uitspeelt, maken dat deze druiven ondergetekende goed smaken. Ook op dvd, want distributeur Synapse Films komt op alle fronten prima over de brug. Maar eerlijk is eerlijk: Rollin’s vampiermeisjes smaken beter. FILM ***/ EXTRA’S *** Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #56, p24.
