Het Mars-product M&M’s speelt een cruciale rol in MISSION TO MARS, de eerste Mars-film van dit jaar (THE RED PLANET, met Val Kilmer en Carrie-Anne Moss, wordt in het najaar in de VS verwacht). Tijdens hun uurtjes gewichtloze verveling op weg naar de rode planeet bouwen astronauten Gary Sinise en Jerry O’Connell met de vrolijk gekleurde snoepjes een DNA-molecuul op.
Uit deze schaamteloze product placement blijkt vooral dat Brian De Palma goed naar 2001: A SPACE ODYSSEY heeft gekeken, waarin techniek en alledaagse verveling elkaar ook al niet uitsloten. Hitchcock maakte nooit een SF-film, dus ging De Palma op rooftocht in het erfgoed van Kubrick voor M2M, zoals de modieuze afkorting van MISSION TO MARS luidt. Hij baseerde het interieur van het ruimteschip op de bekende ronde vorm van de Orion uit 2001, en kopieert bovendien schaamteloos het beroemde shot uit die film, waarin een kantelend bot in een ruimteschip verandert. Voor het halfzachte slot ging De Palma (SPOILER ALERT!) te leen bij THE ABYSS, CLOSE ENCOUNTERS OF THE THIRD KIND en CONTACT, want ook in M2M blijken de marsmannetjes bijzonder muzikaal, menslievend en iel.
Tot zover De Palma’s invloeden, maar wat voegt hij zelf toe aan het SF-universum? Bar weinig. Aardig is dat de film gesitueerd is in 2020, echter zonder dat de aardbewoners in aluminumfolie rondlopen. Integendeel, Amerikaanse astronauten barbecuen anno 2020 nog gewoon, ozonlaag of niet. Dit toont De Palma op de wijze die we van hem gewend zijn: in een minutenlang openingsshot, dat nergens de noodzaak van zijn vorm afdwingt, en daarmee een loze stijloefening is. Astronauten Tim Robbins, Gary Sinise en Don Cheadle nemen op deze barbecue afscheid van elkaar. De zwarte Cheadle mag naar de rode planeet; Robbins en Sinise blijven thuis. Op de rode planeet aangekomen wordt Cheadle’s missie echter op raadselachtige wijze door een windhoos verzwolgen, waarop Robbins en Sinise alsnog worden ingezet, als reddingsbrigade. Robbins vrouw Connie Nielsen mag mee uit feministische overwegingen, Jerry O’Connell als halfbakken comic relief.
Deze reddingsmissie vormt het centrale verhaal van M2M, dat na een aantal virtuoze ruimtescènes aan zijn eigen pompeuze karakter bezwijkt. Want wat doen Amerikanen als eerste, wanneer ze na een maandenlange reis Mars bereiken? Inderdaad, de Amerikaanse vlag rechtop zetten. De Palma heeft zich duidelijk niet door de ironie van MARS ATTACKS! laten inspireren, en de pompeuze marsmuziek van Ennio Morricone is al evenmin subtiel. M2M bezit de steriliteit van Tom Cruise’s klassieke inbraak in de witte computerruimte uit MISSION: IMPOSSIBLE, maar dan zonder de bijbehorende spanning. ‘In space, no one can hear you snore’, schreef de filmcriticus van de New York Times, met een sarcastische verwijzing naar ALIENS. En inderdaad is De Palma’s marsmissie even stuurloos, overbodig en leeg als het dwangmatig lange openingsshot.
Copyright André Nientied. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #44, februari/april 2000.
