PASSION lijkt wel een parodie op zo’n broeierige De Palma-film van rond 1980. Het enige pikante aan deze erotische thriller is echter, dat het wérkelijk Brian De Palma was die de regie voerde.
De eerste vraag die zich opdringt, is waarom iemand in godsnaam een remake zou willen maken van CRIME D’AMOUR. De Franse thriller uit 2010 baarde, ondanks hoofdrolspeelsters Kristin Scott Thomas en Ludivine Sagnier, weinig opzien en is al zo goed als vergeten. Dat De Palma toch tekende voor deze Frans-Duitse coproductie doet verdacht veel denken aan een wanhoopsdaad. Zijn vorige film, het oorlogsdrama REDACTED, is alweer al vijf jaar oud en flopte genadeloos; PASSION is op papier tenminste vintage De Palma. Zet bloedmooie femmes als Noomi Rapace (PROMETHEUS), Rachel McAdams (THE NOTEBOOK) en Karoline Herfurth (PERFUME: THE STORY OF A MURDERER) voor zijn gretige lens en de oude glamourcineast kan niet anders dan opnieuw scoren. Toch?
PASSION speelt zich af in, zoals dat dan heet, ‘de internationale zakenwereld’. Dat betekent: veel staal, veel zwart glas en kille, in prikkelende kokerrokjes gestoken zakenvrouwen. Werk zie je Christine (McAdams) eigenlijk nooit verrichten. De blonde bazin houdt zich vooral bezig met machtsspelletjes: ze paait haar Amerikaanse chefs, houdt haar minnaar Dirk (Paul Anderson) aan het lijntje en flirt met protégée Isabelle (Rapace). Donkere Isabelle wordt trouwens ook al begeerd door haar roodharige assistente Dani (Herfurth). Wanneer Isabelle een succesvolle commercial voor mobiele telefoons bedenkt, steelt Christine haar idee. Isabelle vecht terug. Voor de rest van de synopsis volstaan de kreten op de cover van een pulpromannetje: Verleiding. Manipulatie. Verraad. Chantage. Moord.
De maker van DRESSED TO KILL en BODY DOUBLE is in elk geval consistent. Naast De Palma’s nauwverholen angst voor mooie lesbiennes, vinden we in deze film ook weer zijn obsessie met tweelingen en moordscènes in split screen. Pino Donaggio – lees het interview dat we met hem hadden – is na meer dan twintig jaar terug als hofcomponist, dus PASSION klinkt zelfs als De Palma in zijn hoogtijdagen.
Alleen: die dagen zijn nu wel echt voorbij. De spanning en de flair ontbreken. Het scenario van PASSION is afgekloven, verward en voorspelbaar. McAdams en Rapace zoenen, maar andere regieaanwijzingen lijken er nauwelijks gegeven te zijn. McAdams clichématige secreet is volkomen over-the-top, Anderson lijkt een pornoacteur te parodiëren en waar Rapace gevaarlijk zou moeten balanceren op de rand van de waanzin, tref je slechts een depressieve blik. Dieptepunt, ongeveer halverwege de film, is de plotse verschijning van politie-inspecteur Bach (Rainer Bock). Met dit vleugje Rotfunk Krimi is de europudding compleet.
Hier schrijft, voor zover dat nog niet duidelijk was, een teleurgestelde fan. De eerste helft van PASSION is gefilmd als een tv-thriller van het niveau LOFT en De Palma levert de saaiste split screen-sequentie uit zijn carrière. Toch is het einde, in visueel opzicht, wel weer fascinerend. Wanneer de moord eenmaal gepleegd is, beginnen droom, werkelijkheid, waarheid en bedrog volledig door elkaar te lopen. Een ratjetoe van schuine camerahoeken, Venetian blinds, jarretels, lipstick en andere Red Shoe Diaries-clichés… De koortsachtige fantasie van een zeventigjarige die maar niet kan ophouden steeds opnieuw dezelfde beelden te produceren.
Distributie: Lumière. Release NL: 25 april, BE: 13 februari 2013. Copyright: Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 24 april 2013.
