Niet alle verrassingen van Netflix pakken even goed uit, zo bewees het matig ontvangen THE CLOVERFIELD PARADOX. Afgelopen maandag kwam de streamingdienst wederom met een surprise op de proppen: VERÓNICA, de nieuwe film van Paco Plaza. Gelukkig bleek die de internetkosten al een stuk meer waard.
Paco Plaza en compagnon Jaume Balagueró braken nu alweer tien jaar geleden door met de zombiehorrorhit [REC], die flink wat prijzen in de wacht sleepte en drie sequels en een Amerikaanse remake opleverde. Het duo maakte samen ook [REC] 2 en ieder apart zorgden ze voor respectievelijk [REC] 3: GENESIS en [REC] 4: APOCALYPSE. Balagueró maakte ondertussen ook nog twee andere films, het uitstekende MIENTRAS DUERMES/SLEEP TIGHT uit 2011 en het hier nog niet uitgebrachte MUSE.Plaza deed het een stuk rustiger aan. Op een korte film en wat televisiewerk na hoorden we vijf jaar niks van hem, tot nu dus. Plaza baseerde zijn nieuwe film, zoals het een zichzelf respecterende spookfilm betaamt, op een ‘waargebeurd’ verhaal; het ‘enige door de Spaanse politie ingediende rapport ooit dat paranormale verschijnselen bevatte’. Al wijkt zijn versie uiteraard wel flink af van de ‘feiten’…
Het is juni 1991. De vijftienjarige Verónica woont samen met haar moeder en drie jongere broertjes en zusjes in een appartement in Madrid. Verónica’s vader leeft niet meer. Haar moeder is zelden thuis. Verónica heeft een bovengemiddelde belangstelling voor het bovennatuurlijke en besluit samen met twee schoolgenootjes een spelletje glaasje draaien te doen. Extra spannend, want toevallig is er net die zomer ook een zonsverduistering. Al tijdens het spelletje gaat het mis: het glas wordt gloeiend heet, er breekt een brandje uit en het ouijabord breekt doormidden. Geschrokken houden de meiden op met spelen, maar eenmaal thuisgekomen merkt Verónica al snel dat er iets niet in de haak is. Deuren slaan zomaar dicht, lampen knipperen onheilspellend en er verschijnen schaduwachtige figuren in huis. Verónica zit echter niet bij de pakken neer en probeert aan de hand van de adviezen van een mysterieuze blinde non haar familie te beschermen tegen de indringers van gene zijde.
Met VERÓNICA sluit Plaza aan bij de grootste horrortrend van de afgelopen jaren: paranormale horror over door geesten dan wel demonen bezeten kinderen. Het is een subgenre dat het erg goed doet bij het grote publiek en schaamteloos uitgemolken wordt. Na PARANORMAL ACTIVITY, INSIDIOUS, SINISTER, THE CONJURING en alle sequals en spin-offs is het verdomd lastig om nog iets nieuws toe te voegen en dat doet VERÓNICA dan ook niet echt. Plaza heeft zijn paranormale bingokaart bij de hand en kan alle hokjes netjes aanvinken.
Maar een gebrek aan originaliteit hoeft geen onoverkomelijk probleem te zijn als de clichés goed worden uitgevoerd. De richting die het verhaal opgaat laat veel ruimte voor vragen maar Plaza voegt er net genoeg slimmigheidjes, inventieve ideeën en wendingen aan toe om het geheel boven het gemiddelde uit te tillen. Zijn regie is effectief. Met behendig camerawerk – roterende camera’s en slimme composities – creëert hij veel spanning en suspense. Het resulteert in enkele oprecht griezelige momenten. Opvallend zijn ook de muzikale keuzes. Componist Chucky Namanera’s (TIMECRIMES) opzwepende score lijkt meer bij een ander soort genrefilm te passen, maar zorgt desalniettemin voor een passend dissonant sfeertje. Plaza’s sterkste troef is de jonge debutante Sandra Escacena. De zeventienjarige actrice is uitmuntend in de titelrol: dankzij haar leven we met VERÓNICA mee.
Distributeur: Netflix. Release NL: 26 augustus 2018. Copyright Lieuwe van Albada. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 28 augustus 2018.
