Hola, Ángela! Goed nieuws voor wie haar gemist heeft in [REC] 3: GÉNESIS; in het vierde deel van de Spaanse zombiereeks keert de razende reporter uit deel één en twee terug.
In de introductiescène van [REC] 4: APOCALYPSE zien we hoe Ángela door leden van een speciale politie-eenheid uit een flatgebouw vol geïnfecteerden wordt gered. Wanneer ze later wakker wordt ligt ze vastgebonden op een operatietafel in een olietanker. Deze boot wordt bevolkt door een team van artsen en soldaten die proberen het agressieve zombievirus onder controle te krijgen. Natuurlijk duurt het niet lang voordat ook hier de eerste besmetting een feit is. Voor je APOCALYPSE kan zeggen, is het weer rennen geblazen.
Jaume Balagueró en Paco Plaza regisseerden samen [REC] (2007) en [REC] 2 (2009). Voor deel drie en vier besloten de heren de taken te verdelen. Terwijl Plaza het meer humoristisch bedoelde [REC] 3: GÉNESIS (2012) regisseerde, leverde Balagueró zijn naargeestige film MIENTRAS DUERMES/SLEEP TIGHT (2011) af. Deze keer waren de rollen omgedraaid: Plaza werkte aan zijn korte film ULTRAVIOLETA, Balagueró keerde terug naar de zombiefranchise. Met hem keerde ook de serieuze toon terug. Wel intact gebleven is Plaza’s besluit af te stappen van de found footage-stijl.
Niet dat er helemaal geen humor te vinden is in APOCALYPSE: aan boord van de olietanker treft Ángela ook een oudere dame, de enige overlevende van de bruiloft uit het vorige deel. Het gedesoriënteerde dametje krijgt door haar voortdurende onbegrip over de situatie de lachers op haar hand. Maar APOCALYPSE moet het toch vooral hebben van spanning en geweld. Een schip is natuurlijk een perfecte locatie voor een claustrofobisch kat-en-muisspelletje. Midden op zee zit er weinig anders op dan dwalen door slecht verlichte gangen. Ziedaar de spanning. Voor het betere bloedvergieten wordt een buitenmoordmotor ingezet. Ziedaar het geweld. Zelfs de grootste gorehound heeft vast niet eerder gezien hoe een regen gemuteerde apen kennis maakt met de roterende bladen…
Wanneer blijkt dat één van de passagiers drager is van de bron van het virus, een parasiet, doet APOCALYPSE eventjes denken aan John Carpenters meesterlijke THE THING. Want: wie is het? Wie kunnen we nog vertrouwen? Het is jammer dat er met dit gegeven niet méér wordt gedaan, want al snel wordt duidelijk hoe de vork in de steel zit. Gelukkig voegde Balagueró wel andere inventieve elementen toe. Zo spelen camera’s nog steeds een belangrijke rol. Bijvoorbeeld om Ángela wegwijs te maken in het immense schip.
Plaza en Balagueró hebben het gepresteerd om drie geslaagde en verschillende vervolgen op [REC] te maken. Dit vierde deel zou, als we het mogen geloven, de laatste zijn. Het verleden heeft ons geleerd dat horrorfranchises vaak te lang doorgaan, dus ook als APOCALYPSE daadwerkelijk de finale blijkt te zijn is dat niet het einde van de wereld. Wel een geslaagde uitsmijter.
Di: Cineart. Release BE: 12 november 2014, NL: tba. Copyright Lieuwe van Albada. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 11 november 2014.