Op weg naar de premi猫re van LOS SIN NOMBRE kreeg regisseur Balaguer贸 een zwaar auto-ongeluk, waardoor hij drie dagen in coma lag. De kwade krachten die het thema van de film vormen, leken zich te roeren. Echter: Balaguer贸 herstelde en zijn debuutfilm begon aan een bijzonder succesvol roulement in de Spaanse bioscopen.
LOS SIN NOMBRE maakt deel uit van een recent pakket genrefilms van het Spaanse Filmax, waarvan in een betere wereld ook het EXHIBITION project van SN-collega’s Doense en Van Tongeren deel had uitgemaakt. LOS SIN NOMBRE levert niet alleen een stevige bijdrage aan de opmerkelijke bloei van de fantastische film op het Iberisch schiereiland, maar zet tevens Cataloni毛 als horror-regio op de kaart. Alle sleutelfuncties bij deze productie zijn door Catalanen bezet, hoewel in de film uit commerci毛le overwegingen Spaans gesproken wordt. LOS SIN NOMBRE moet het eerder hebben van visuele en atmosferische dan van narratieve kwaliteiten. Niettemin is het basisgegeven fantastisch. Op een oud fabrieksterrein in Barcelona wordt het lijk van een meisje gevonden, klaarblijkelijk het slachtoffer van een sadistisch ritueel. Een paar jaar later krijgt de inmiddels alleenstaande moeder, Claudia Gifford (Vilarasau), een telefoontje van haar overleden dochter. Samen met de gefrustreerde politieman Massera (Elejalde), die zonder succes de dood van het kind had onderzocht, stort de vrouw zich in een speurtocht naar haar dochter, die de spil blijkt te zijn in een samenzwering waar onder andere een Argentijnse occultist en het Kwaad in eigen persoon een centrale rol in spelen. LOS SIN NOMBRE is gebaseerd op een boek van Ramsey Campbell, dat ik niet heb gelezen. Ofwel is de plot van die roman enigszins verwarrend, ofwel is er in de filmische bewerking iets spaak gelopen; op het scherm is de ontwikkeling en vooral de ontknoping van het verhaal maar moeilijk te volgen. De pointe van de ontvoering van de dochter (een kort optreden van het oogverblindende fotomodel Jessica Del Pozo) door een occulte sekte ontgaat mij zelfs volledig. Daartegenover staat een vastberaden visuele stijl, waarin uiterst effectief gebruik gemaakt wordt van onverwacht opduikende flarden home movies ter illustratie van Gifford’s herinneringen. De vele tinten grijs en zwart geven de film een naargeestige sfeer: een topprestatie van cameraman Xavi Gim茅nez, bekend van de films van cultregisseur Nacho Cerda. De acteurs voegen zich naar deze stijl. Gifford en Massera zijn neurotische, onzekere en onaantrekkelijke mensen, die direct op mijn volledige sympathie kunnen rekenen. Pep Tosar (ook al bekend uit de films van Cerda) heeft een volslagen over the top optreden als de ex-man van Gifford. LOS SIN NOMBRE is verre van volmaakt, maar doet nu al uitzien naar Balaguer贸’s volgende films.
Copyright Matthijs Linnemann. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #54, p55.
