Voor zijn deel van het GRINDHOUSE-project greep Robert Rodriguez terug op het genre van de zombiefilm. Sinds 28 DAYS LATER, de remake van DAWN OF THE DEAD en LAND OF THE DEAD zijn de dolende doden gelukkig weer terug. In PLANET TERROR belagen ze een barbecue-tentje en een ziekenhuis ergens in Texas. De plot is ontleend aan een honderdtal andere films – biologische wapens veroorzaken de uitbraak van zombiekoorts en een groepje toevallige bondgenoten moet het zien te overleven – maar het plezier is er niet minder om.
De opening zet de toon. Een striptease van Cherry Darling (McGowan) wordt gevolgd door een scène bij een legerbasis: veel militaire hardware, rook en containers met gevaarlijke stoffen. Een geschifte wetenschapper met Indiaas-Brits accent (Andrews) confronteert een aantal soldaten met hun falen en eist ‘hun ballen’. De chirurgische schaar en een weckfles met formaline komen uit de tas. Helaas voor hem moet ook de wetenschapper verantwoording afleggen en wel aan de mysterieuze militair Lt. Muldoon (Willis). Even later stuiteren de knikkers over het asfalt.
Aan expositie doet Rodriguez nauwelijks in het eerste half uur. Van de cartooneske personages die voorbij trekken, wordt pas gaandeweg duidelijk wat ze met elkaar te maken hebben. Cherry heeft ooit iets gehad met de lone-rider El Wray (Freddy Rodriguez), maar wat sherrif Hague (Biehn) dan precies over zijn verleden weet en waar El Wray vandaan komt, blijft vaag. Wat JT (Fahey), de eigenaar van het eettentje waar de twee ex-geliefden elkaar ontmoeten, drijft is dan weer simpel: hij zoekt naar de beste barbeque-saus ooit en laat zich daar door een paar levende doden niet vanaf brengen. Dan is er nog Dr. William Block (Brolin). Block begint als een lichtelijk monomane arts die geconfronteerd wordt met een zich snel verspreidende virale infectie, maar al snel blijkt dat vooral zijn huwelijk met collega Dr. Dakota Block (Marley Shelton) aan snelle ontbinding onderhevig is.
PLANET TERROR zit vol vlotte scènes en gave gimmicks. Dat Rodriguez daarvoor een talent heeft moge duidelijk zijn: we worden immers naar de bioscoop gelokt met het beeldikoon van stripper McGowan die op de plaats van haar geamputeerd been een enorm machinegeweer rondzwaait. Maar de regisseur zit er soms ook faliekant naast, met veel te flauwe barbeque-sausgrappen en het rare voertuigje van El Wray. Gelukkig zijn er nog de rottende, door dikke blazen en builen geteisterde gezichten van de geïnfecteerden – fraai werk van Greg Nicotero. Ook het optreden van de Babysitter Twins en de injectienaalden van Dr. Dakota Block spreken tot de (jongens)verbeelding.
Puur op de kracht daarvan komt Rodriguez een heel eind, maar na een uur is de koek wel op. Een akelig gastoptreden van Quentin Tarantino weet ons nog de stuipen op het lijf te jagen, en Brolin is zeer memorabel als Dr. Block, maar in de slotakte doen zij niet meer mee. Bovendien: ze leven nog. Voor echt enge ondoden zullen we waarschijnlijk moeten wachten op de nieuwe film van George A. Romero: DIARY OF THE DEAD. Ondertussen is PLANET TERROR een beetje als dat zombiestripverhaal dat je al honderd keer herlezen hebt: je begint er met plezier nog een keer aan, maar eng wordt het niet meer.
Di: A-Film (NL: 16 augustus / BE: 24 oktober) Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 29 juli 2007.
N.B.: Voorafgaand aan PLANET TERROR is Rodriguez’ prachtige fake-trailer MACHETE (met een fictieve hoofdrol voor Danny Trejo) te zien. Omdat GRINDHOUSE werd opgeknipt, krijgen we de overige nep-trailers niet op het grote doek te zien. Op het net zijn ze wel te vinden:
