Verontrustende berichten deden de ronde tijdens de geplaagde productie van de nieuwste Wes Craven. De special effects zouden niet deugen, het script zou aan alle kanten rammelen en de cast kon de geldschieters maar niet bekoren. De producenten van Miramax besloten voor onbepaalde tijd de stekker eruit te trekken om de film op orde te krijgen.
Pas een half jaar later, eind 2003, werden de opnamen hervat. De rollen van Skeet Ulrich (SCREAM) en Omar Epps (SCREAM 2) sneuvelden en veel scènes werden overgedaan. Maar het zou nog ruim anderhalf jaar duren voordat de film daadwerkelijk het projectielicht zag.
Schrijver Williamson (SCREAM, THE FACULTY) had ooit de soepelste pen van Hollywood, maar de inspiratie lijkt opgedroogd: CURSED volgt het stramien van SCREAM, minus de zelfspot en kleurrijke personages. Het masker uit de populaire slasher-serie heeft plaatsgemaakt voor een weerwolfvacht, terwijl de filmgrapjes zich beperken tot een gekunstelde finale in een wassenbeeldenmuseum waar THE WOLF MAN en consorten vereeuwigd zijn.
Net als in SCREAM is de protagoniste een kwetsbare jonge vrouw die een groot verlies te verwerken heeft. Ellie (Ricci) en haar sukkelige broer Jimmy (Eisenberg) raken betrokken bij een auto-ongeluk in de heuvels van Los Angeles. Tijdens een poging om een bestuurster uit haar gekantelde auto te halen, duikt er een harig beest op, dat zijn klauwen in het slachtoffer zet. Ook Ellie en Jimmy lopen verwondingen op. Kort daarna maakt de kijker kennis met alle clichés van het weerwolfgenre: het tweetal krijgt een beter reukvermogen, een onstilbare honger naar rauw vlees en ook de seksuele driften nemen toe. Tegelijkertijd melden de media dat een dierlijke gestalte jonge vrouwen aanvalt in de stad.
Het is aan de kijker om de ware identiteit van het beest te ‘raden’, terwijl op ieder geïntroduceerd personage de verdenking valt. Dat dat concept na drie delen SCREAM niet meer werkt, is te wijten aan een zwak script vol oudbakken ideetjes, zoals de alwetende waarzegster, de nerd die zich als held ontpopt en een weerwolf die een middelvinger opsteekt (!). En dankzij de knullige special effects wil het ook maar niet griezelig worden. De popperige weerwolf is hoogstens angstaanjagend voor kijkers met een teddybeer-fobie. Special make-up effects-legende Rick Baker (AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON) stapte al vroeg uit de productie, dus hem valt weinig te verwijten.
Craven en Williamson hebben zich naar verluidt inmiddels openlijk gedistantieerd van een film die door de studio op maat werd geknipt voor een PG13-keuring.
Copyright Ruben van Eijl. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #66, voorjaar 2005.
