Hideo Nakata’s beste film tot nu toe is DARK WATER (2002), waarin een alleenstaande moeder en haar dochtertje worden geterroriseerd door de dolende geest van een verdronken meisje. Water is prominent aanwezig in de film, die je verder bondig zou kunnen samenvatten als ‘geest op zoek naar surrogaatmoeder’. De Amerikaanse remake van DARK WATER, onder regie van Walter Salles (THE MOTORCYCLE DIARIES), is onderweg, maar wordt met Nakata’s THE RING 2 vakkundig de pas afgesneden.
Want ook in deze opvolger van de Amerikaanse remake van het Japanse origineel over de dodelijke videoband spelen het element water en het thema surrogaatmoeder een belangrijke rol. Het tekent de ideeënarmoede van scenarist Ehren Kruger (SCREAM 3), die zich niet baseerde op Nakata’s eigen RINGU 2 uit 1999, maar in plaats daarvan te rade ging bij eerder genoemde film van Nakata én ook nog kans ziet uit A NIGHTMARE ON ELM STREET te citeren.
De sequel pakt de draad weer op, zes maanden na de gebeurtenissen uit deel 1. Verslaggeefster Rachel (Watts) en haar zoon Aidan (Dorfman) zijn Seattle ontvlucht en proberen in het kustplaatsje Astoria, Oregon, de herinnering aan het schrikbewind van de geest Samara van zich af te schudden. Nadat in de nabije omgeving een dode scholier wordt gevonden met een grotesk verwrongen gezicht, begint de nachtmerrie opnieuw… maar dan net even anders. Omdat Kruger het gedoe met de videoband blijkbaar beu is, kan Samara zich ineens ook zónder dat transportmiddel manifesteren. Ze verschijnt op televisie, zonder dat er een tape wordt afgespeeld; we zien haar op foto’s opduiken en ze heeft een nieuw doel voor ogen: bezit nemen van Aidans lichaam. Nergens zijn Rachel en Aidan veilig, behalve dan in hun dromen, de enige ‘plek’ waar moeder en zoon ongestoord een tegenactie kunnen uitbroeden. En zoals de personages uit A NIGHTMARE ON ELM STREET in hun dromen Freddy Krueger kunnen bestrijden, zo blijkt Rachel in staat door de beeldbuis heen de videowereld van Samara te betreden.
Het spreekt voor zich dat wanneer de regels van het spel zo vrijelijk kunnen worden bijgesteld en er eigenlijk geen grenzen meer zijn aan het verkeer tussen deze en gene zijde, het met de spanning snel gedaan is. THE RING 2 is een stuurloos voortkabbelend geheel, waarin het gebrek aan logica wordt gemaskeerd door visueel spectaculaire maar misplaatste set-pieces als een aanval van een roedel (cgi-)herten op Rachels auto en een badkamerscène waarin het water uit de badkuip opstijgt naar het plafond. THE RING 2 is geen rampzalig slechte film, maar we hadden Nakata een overtuigender Hollywood-debuut toegewenst.
Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #66, voorjaar 2005.
