Wanneer je als groep aantrekkelijke tieners in een leeg en naargeestig gebouw belandt, zouden er toch alarmbellen moeten gaan rinkelen. Zeker als het een ziekenhuis betreft, waar het handjevol mensen dat er werkt zich ook nogal opvallend gedraagt. Het ziekenhuis in AUTOPSY is daarop geen uitzondering.
Onderweg naar huis na een uitbundige Mardi Gras in New Orleans, krijgt een stel vrienden een auto-ongeluk. Ze hebben een man in ziekenhuispyjama aangereden. Gelukkig komt de ambulance er al aan, en twee ruig uitziende verplegers staan erop dat de vrienden ook meegaan naar het ziekenhuis. Je weet immers maar nooit na een ongeluk…
Mercy Hospital lijkt uitgestorven te zijn op de twee verplegers en een gestreste hoofdzuster (Jenette Goldstein, NEAR DARK, ALIENS) na. Geen andere zusters, geen patiënten in de wachtkamer, geen bezoek. Een dokter is er wel: Robert Patrick (TERMINATOR 2, THE FACULTY). Eén voor één worden de vrienden bij hem geroepen. En komen ze allemaal ook weer terug? Eén keer raden.
Het is waar, de clichés zijn goed vertegenwoordigd in AUTOPSY. Het clubje aantrekkelijke vrienden, de ongeïnspireerde achtergrondverhaaltjes, de mobiele telefoons zonder bereik, en vooral het feit dat de eerste doden al gevallen zijn voordat iemand bedenkt dat het toch wel vreemd is, zo’n onderbevolkt ziekenhuis. Daartegenover staat echter acteerwerk dat ruim boven dat in de gemiddelde slasher uitstijgt. Er is een boel lekkere gorigheid, er zijn een paar zéér effectieve schrikmomenten en er is een stoere heldin die ècht stoer is. De zwaar getatoeëerde Robert LaSardo en Michael Bowen (die we ons nog herinneren als verpleger Buck in KILL BILL, VOL. 1) schmieren er lustig op los als de als verplegers vermomde bajesklanten en zorgen voor wat zwarte humor. Robert Patrick is overtuigend creepy als de jaren-vijftig-dokter die er zo zijn eigen behandelmethodes en beweegredenen op nahoudt.
In de laatste paar seconden dreigt regisseur Adam Gierasch (schrijver van o.a. de remake van THE TOOLBOX MURDERS en MOTHER OF TEARS) de boel nog bijna onderuit te halen, maar dan heb je je al ruim tachtig minuten prima geamuseerd met een niet bijzonder originele, maar wel zeer vermakelijke ziekenhuisslasher.
– ‘Doctor, am I going to be okay?’
– ‘I don’t think so.’
Di: Dutch Filmworks (Release op dvd en blu-ray: 29 september). Copyright Marjan Westbroek. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 8 november.
