Cellentekort. Daar hoor je de laatste jaren veel over. Terwijl ministers van justitie in binnen- en buitenland zich het hoofd breken om met levensvatbare oplossingen te komen, stort met name de direct-to-video branche zich graag op zulke reële perikelen, verheft het probleem tot de nde macht en loodst de kwestie met verve de SF- en fantasy-regionen binnen, een gebied waar niets tot de onmogelijkheden behoort.
Het is telkens weer aardig en soms ook oerkomisch te zien welke draconische maatregelen men in die sector heeft bedacht. In BADLANDERS (Armand Gazarian, 1992) worden veroordeelden per shuttle weggeschoten naar een stoffige planeet, Prison Planet, aan de rand van ons melkwegstelsel. Good riddance! In NO ESCAPE (Martin Campbell, 1994) worden onverbeterlijke recidivisten afgeworpen boven Absolom, een geheel satelliet-gecontroleerd eiland ergens in de Stille Oceaan, waar veroordeelden leven als in het Stenen Tijdperk. HOLOGRAM MAN (Richard Pepin, 1994) schildert een toekomstig penitentiair systeem, waarin als zwaarste strafnorm de holografische suspensie wordt gehanteerd: lichamen van zware criminelen verdwijnen in cryogene bunkers, terwijl hun mentale bagage holografisch wordt opgeslagen in CD-Rom archieven. In TIMELOCK (Robert Munic, 1996) worden halsmisdadigers naar de ijzige planeet Alpha IV ergens in de Orion-Nevel verscheept, waar overleven bijzonder laag staat genoteerd. SPOILER (Cameron Von Daacke, 1997) bakt ze helemaal bruin. Hierin worden zware criminelen veroordeeld tot chemo-ligatie, een kuur die in een staat van coma resulteert; onderwijl zorgen intraveneus toegediende chemicaliën ervoor dat de misdadiger bij ontwaken aanzienlijk meer user friendly is. CORRAL (Brett F. Elsner, 1999) verdient een mini-Oscar voor bizarre vindingrijkheid. Veroordeelden worden als vee bijeengedreven in immense, ommuurde nederzettingen, waar men vrijelijk kan gaan en staan (voedsel wordt eenmaal daags per takelkraan neergelaten), maar ontsnappingspogingen doen de vermetele uitbreker in diepvries-corridors belanden, waar hij in microseconden bevriest tot een ijssculptuur. Zelf-richtende laserkanonnen schieten het aldus ontstane kunstwerk vervolgens aan flarden. Het is een diep bevredigend schouwspel zware criminelen als ijsklontjes over de grond te zien stuiteren.
Maar NEW ALCATRAZ weet er ook raad mee: in het hart van de Zuidpool wordt een cellencomplex uitgehakt dat als enige ter wereld het predicaat ultra maximum security detention facility verdient. Bij het uitboren van nieuwe cellen stuiten technici op een enorme bel stikstof, waarin zich een miljoenen jaren oud serpent ophoudt dat door alle herrie in geprikkelde stemming verkeert. Het dier verscheurt het merendeel der technici en cipiers, zodat de directeur van het complex (Wasson) zich genoodzaakt ziet om een beroep te doen op de gezamenlijke expertise van zijn ‘gasten’. Met hulp van terroristen, moordenaars, verkrachters en ander tuig van bedenkelijk allooi wordt het serpent vernietigd, waarbij alle bad guys omkomen en alle good guys de faciliteit weten te ontvluchten. Ordentelijk geregeld dus, ongeveer zoals een jaarbalans, waarvan inkomsten en uitgaven altijd tot op de cent blijken overeen te stemmen (een mysterie dat ik nooit heb begrepen). Een film als NEW ALCATRAZ moet vóór 11 September 2001 voltooid of grotendeels voltooid zijn geweest: de gedachte dat internationale terroristen en criminelen (de film noemt voorzichtigheidshalve geen groeperingen of nationaliteiten) het kader van een Amerikaanse penitentiaire inrichting uit de nesten helpen, zou ná 11 September onverdraaglijk en vermoedelijk ook onverkoopbaar zijn geweest.
Verder is dit een vlot fantasy-avontuur van Phillip J. Roth, die blijkens films als DIGITAL MAN (SN#29), VELOCITY TRAP (SN#44) en TOTAL REALITY (SN#45) drommels goed weet dat iedere premisse – hoe vergezocht ook – aan de man kan worden gebracht, zolang er niet te lang bij wordt stilgestaan. Een zekere brutaliteit in presentatie is dus geboden. NEW ALCATRAZ dompelt de toeschouwer daarom direct onder in ferm actie- en stuntwerk rond een doodeng CGI-monster – and to hell with logic. Zo’n film, die voor instant-kijkplezier zorgt, maar geen enkele reflectie achteraf verdraagt. ANACONDA teistert nu de Zuidpool.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #54, voorjaar 2002.
