In de boeken van Stephen King dolen personages vaak rond in lange gangen, dichte bossen of eindeloze maisvelden. Psychologische labyrinten waar ze oog in oog komen te staan met geheimen, verlangens of zichzelf. IN THE TALL GRASS van regisseur Vincenzo Natali bewijst hoe moeilijk dat idee te vertalen is naar film.
Dat IN THE TALL GRASS niet goed uit de verf komt is jammer, want Netflix was net zo goed bezig met King-verfilmingen. Als de streamingsdienst zowat de vervanger is van de videotheken uit de vorige eeuw, dan waren GERALD’S GAME (Mike Flanagan) en 1922 (Zak Hilditch), beiden uit 2017, inderdaad een pak beter dan pakweg GRAVEYARD SHIFT (Ralph S. Singleton,1990) of THE MANGLER (Tobe Hooper, 1995) uit het videotijdperk. Mooi dat streamingsdiensten als Netflix de rol van het videocircuit overnemen, want in de bioscoop is er geen plek voor nog meer King. In 2019 konden of kunnen we op het grote scherm naar PET SEMATARY, IT CHAPTER TWO en DOCTOR SLEEP – het echte werk, zeg maar.
Stephen King schreef IN THE TALL GRASS duidelijk als tussendoortje en in samenwerking met zijn zoon Joe Hill (met zijn andere zoon, Owen King, schreef hij in 2017 de vuistdikke roman SLEEPING BEAUTIES). Het verhaal verscheen in twee delen in het zomernummer van mannenblad Esquire en valt eigenlijk samen te vatten onder het motto: been there, done that. Alles aan IN THE TALL GRASS is immers bekend terrein en dat heeft tot gevolg dat ook de verfilming erg voorspelbaar is.
We maken kennis met Cal (Avery Whitted) en Becky (Laysla De Oliveira), broer en zus, in Kansas gestrand tijdens een lange autorit richting San Diego. Becky is zes maanden zwanger en wat hen naar het verre San Diego voert, is een van de weinige spanningsbogen die tot halverwege de film standhouden. De film is nog geen tien minuten bezig als twee gigantische knipperlichten afgaan: in het hoge gras, aan de rand van een verlaten weg met enkel een kerk in de buurt, is geen gsm-bereik en Becky heeft het gevoel dat er iets heel erg mis is.
Het is dus, euhm, volstrekt logisch dat Cal en Becky zonder overleg of nadenken het hoge gras inwandelen. Want ja, in de verte horen ze de stem van een kind dat zegt verdwaald te zijn. Ook Cal en Becky verdwalen en dat zou spannend zijn als het hoge gras een realistisch labyrint was waar je ook echt de weg in kwijt kunt raken. Maar IN THE TALL GRASS laat er geen twijfel over bestaan: hier zijn hogere krachten aan het werk. Loop je naar links, dan kun je naar rechts afbuigen. Hoor je geroep uit het noorden, dan komt de stem eigenlijk uit het zuiden. Elk kompas draait hier tilt.
De aanwezigheid van zo’n kracht – gevisualiseerd door een grote steen in het midden van het grasveld – is het grote manco van de film. Wie de steen aanraakt, kent meteen de weg naar buiten, maar wil dat niet meer. Waarom? Geen idee. De mythologie achter de verklaring is warrig en onduidelijk en eigenlijk irrelevant. IN THE TALL GRASS was immers veel interessanter geweest als een echt psychologisch doolhof waarin de personages de confrontatie moeten aangaan met de ander en met zichzelf.
Helaas zoomt regisseur Vincenzo Natali (CUBE, SPLICE) in op eindeloze variaties van grassprieten die waaien, krullen en zuchten in plaats van op de binnenkant van zijn personages. Want Cal en Becky zijn daar natuurlijk niet alleen. Al gauw ontmoeten ze het jongetje dat hen de hele tijd riep, maar ook diens vader (Patrick Wilson, zowaar!) en moeder, en blijkt zelfs Becky’s ex-vriendje van de partij. Hun persoonlijk verhaal is interessanter dan dat van het hoge gras, maar blijft teveel op de achtergrond.
Wie het werk van King een beetje kent, voelt bovendien al snel waar dit op uit zal draaien: vaag religieus fanatisme waarbij een van de personages zich ontpopt tot een soort anti-Christus die de hele tijd schreeuwt dat de verlossing nabij is. King deed het al eerder, en beter. Vincenzo Natali voegt nauwelijks iets toe.
In de jaren tachtig straalden de videobanden van Kings B-verfilmingen een soort groezeligheid uit die je als kind of tiener moeilijk kon weerstaan. Misschien verdoezelde het onscherpe beeld vol ruis wel hoe slecht sommige van die films echt waren. De vlijmscherpe kwaliteit van streaming laat echter weinig aan de verbeelding over: sommige King-verfilmingen zijn echt niet goed en IN THE TALL GRAS is er daar eentje van. Waar is de Lawnmower Man als je hem nodig hebt?
Distributie: Netflix. Copyright: Hans Dewijngaert. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 7 oktober 2019.
