Rick Bota is een druk baasje. De voormalige cameraman maakte twee jaar geleden zijn regiedebuut met HELLRAISER: HELLSEEKER, draaide DAARNA HELLRAISER: DEADER en legt momenteel de laatste hand aan HELLRAISER: HELLWORLD. Die films noemen we gewoon HELLRAISER 6, 7 en 8, want dat modieuze gedoe om vervolgfilms nummerloos de wereld in te sturen is natuurlijk ordinair consumentenbedrog.
Bota staat op de loonlijst bij Dimension Films, de horrortak van het Amerikaanse Miramax, dat na het succes van de eerste drie HELLRAISER-films de rechten over Clive Barkers creatie verwierf. Zonder de delen 7 en 8 te hebben gezien, kunnen we op basis van de drie reeds uitgebrachte Miramax-films stellen dat de wet van de inflaterende derivaten onverminderd van kracht blijft: hoe vaker men dezelfde materie herkauwt, hoe smaaklozer het goedje wordt. Bij HELLSEEKER, deel 6 dus, probeert men fans van het origineel te paaien met de terugkeer van heldin Kirsty uit de delen 1 en 2, maar actrice Ashley Laurence vervult in een karige zes minuten slechts een gastrol. Centraal staat echtgenoot Trevor (Winters), die na een auto-ongeluk geplaagd wordt door hoofdpijn, hallucinaties en flashbacks. Bij de beoogde doelgroep zal dit uitgangspunt maar tot één ontknoping kunnen leiden, en verrassen doet die dan ook niet. Het aandeel van prijsdier Pinhead (Bradley) is net zo minimaal als dat van Kirsty, waardoor de film het van stijl en schrikmomenten moet hebben. Ook daarbij tapt Bota uit overbekende derivaatjes. Hij opent zijn werkje met een citaat van Dante: ‘Niets is zo triest als de herinnering aan vreugde in ellendige tijden.’ Die stelling wordt vervolgens 72 minuten lang uitstekend geïllustreerd. * Copyright 2004 Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #61, p32.
