In een jaar vol Stephen King-verfilmingen (THE DARK TOWER, IT en binnenkort 1922) maakte Mike Flanagan (OCULUS, HUSH) tot nu toe de spannendste.
Stephen King schreef wel 61 boeken, en beschreef daarin wel zeven personages. GERALD’S GAME gaat over zijn favoriete koppel: de dominerende man en de vrouw die leert voor zichzelf op te komen. Jessie (Carla Gugino) en Gerald (Bruce Greenwood), heten ze hier, en ze huren een afgelegen vakantiehuisje in het bos. In de hoop hun passieloze huwelijk wat te kruiden, wil Jessie wel meedoen aan het kinky rollenspel dat Gerald voorstelt. Hij ketent haar met handboeien aan het bed. Maar als hij Jessies grenzen overschrijdt loopt hun spel uit de hand (gebruik dan ook een safeword!). Voordat Gerald nog verder kan gaan, krijgt hij echter een hartaanval. Daar ligt Jessie dan, mijlenver van de dichtstbijzijnde buren, vastgeketend aan het bed, met het lijk van haar man aan haar voeten. Dat je denkt, heb ik weer.
Geluk bij een ongeluk: Jessie heeft eindelijk wat tijd voor zichzelf. Die gebruikt ze om de strijd aan te gaan met een paar innerlijke demonen. Haar zelftherapie krijgt vorm in gehallucineerde gesprekken met Gerald en een zelfverzekerder versie van zichzelf. Zo verwerkt ze en passant een jeugdtrauma, terwijl ze bezig is te bedenken hoe ze zichzelf kan redden.
Die dialogen zijn Flanagans oplossing voor het probleem van de verfilmbaarheid van Gerald’s Game. Het boek bestaat voor een groot deel uit Jessies innerlijke monologen en dialogen met de stemmen in haar hoofd. En een hoofdpersonage dat in haar eentje op een bed tegen zichzelf ligt te praten is niet het meest filmische onderwerp. Flanagan laat haar ‘gesprekspartners’ aan haar verschijnen en door de kamer lopen. Het komt wat gekunsteld over. Vaak worden gedachten en gevoelens ook te letterlijk benoemd: dat Jessie met een dominerende man trouwde omdat ze die dynamiek kende van haar vader, dat kunnen we zelf wel bedenken. Blake Lively zat vorig jaar op een boei tegen een haai te vechten in het vergelijkbare THE SHALLOWS. Die prima pulpfilm had een stuk minder woorden nodig om haar persoonlijke ontwikkeling over te brengen.
Maar: Carla Cugino overtuigt volledig. Het is haar spel, veel meer dan die dialogen, dat Jessies innerlijke reis boeiend maakt. Dat doet ze door altijd het hele personage te spelen: ook op Jessies zwakste momenten laat Cugino haar sterke kant doorschemeren. Hoe ze ook schreeuwt en huilt om haar situatie, daaronder zien we een overlever zitten.
Een overlever die naast alle introspectie natuurlijk een belangrijker taak heeft: ontsnappen. Op de momenten dat Jessie doelgericht het noodzakelijke doet, is de film op z’n best. Zo is er een scène met een glas water op een plankje boven het bed. Jessie moet dat water hebben, anders droogt ze uit. Maar hoe komt ze eraan? Het wordt een soort mini-set-piece. De traagste en meest kleinschalige actiescène van het jaar – en één van de spannendste.
Naast uitdroging en verhongering zijn er ook de gevaren van buitenaf: als Jessie en Gerald in de auto zitten, horen we op de radio al een nieuwsbericht over een inbraak in de buurt. En Gerald maakt het indringers wel heel gemakkelijk door de voordeur open te laten. Het is geen verrassing als Tsjechovs geweer afgaat. Maar ik zou wél te veel verklappen als ik in detail zou treden over de aangenaam akelige aard van de invasie. Ik laat het erbij dat GERALD’S GAME een aantal keer meer horror dan thriller is, en dan doel ik niet op gruwelijkheden – hoewel de film ook op dat gebied wat leuks in petto heeft.
Flanagan is een vakman met Hitchcock-ambities, die hij af en toe nog waarmaakt ook. No-nonsense-regisseur Howard Hawks beschreef de ingrediënten van een goede film eens als ’three great scenes, no bad ones’. Dat laatste lukt Flanagan niet helemaal: te veel gelul, en de epiloog is sentimentele onzin. Maar die drie geweldige scènes, die zitten erin. Als geheel mag GERALD’S GAME wat wankelen, maar die momenten, nog steeds op mijn netvlies, maken de film de moeite waard.
Distributie: Netflix. Release: 29 september 2017. Copyright: Julius Koetsier. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 3 oktober 2017.
