Spiegels beloven in horrorfilms nooit veel goeds. Zo ook in OCULUS, waarin een sinister antiekstuk jarenlang mensen terroriseert totdat een getraumatiseerde broer en zus besluiten de vloek op te heffen.
Tim en Kaylie (Brenton Thwaites en Karen Doctor Who Gillan) leven met een pijnlijke jeugdherinnering. Tim is als kind veroordeeld voor de moord op zijn vader en daarna jarenlang opgenomen. Kaylie is echter overtuigd van zijn onschuld en denkt dat het familiedrama te verklaren is door een oude en mysterieuze spiegel. Het ding liet ook een spoor van dood en verderf na bij voorgaande eigenaren. Als ze het object terugvindt, besluit ze het te kopen en met de zojuist vrijgelaten Tim uit te testen.
OCULUS is gebaseerd op een korte film die regisseur Mike Flanagan in 2006 maakte. Hij speelt een zelfverzekerd spelletje met de vertrouwde genre-elementen. Ervaren horrorliefhebbers hebben het natuurlijk allemaal eerder gezien. De spiegel met zijn kwade invloed en verraderlijke illusies kennen we uit films als CANDYMAN of MIRRORS. Dat Kaylie de spiegel met camera’s en apparatuur wil onderzoeken, ligt in de lijn van POLTERGEIST en de recentere PARANORMAL ACTIVITY-reeks. De ouders van Kaylie en Tim veranderen in onze ogen geleidelijk in gewelddadige psychopaten. Dat doet weer denken aan de kwaadaardige transformatie van schrijver Jack Torrance in THE SHINNING.
Dat die elementen niet vervelen of aanvoelen als clichés is te danken aan het beheerste tempo dat Flanagan hanteert. Het geheel blijft spannend en verrassend. Ook levert hij een realistische laag in het verhaal door de kijker een blik te gunnen in de complexe gezinsgeschiedenis. Het kwaadaardige bovennatuurlijke gegeven wordt zo gecontrasteerd met het drama van een familie in crisis. Bepaalde flashbacks stellen bovendien de betrouwbaarheid van de herinneringen van Kaylie en Tim ter discussie. Heeft de vader nu wel of niet een affaire gehad? En kampt de moeder niet met oudere psychologische trauma’s?
Maar zoals elke horrorfan natuurlijk zal aanvoelen, is het onverklaarbare kwaad altijd sterker dan realistische of logische verklaringen. De film werkt naar een climax toe, waarin de hoofdpersonen in een mindfucksituatie terecht zijn gekomen en je op elk moment iets naars kunt verwachten. Brenton Thwaites en Karen Gillan verliezen op geloofwaardige wijze hun grip op de situatie – met de onvermijdelijke fatale gevolgen.
Goed gemaakt. Niet vernieuwend, maar lekker vertrouwd zoals INSIDIOUS en THE CONJURING. OCULUS is een serieuze en zelfverzekerdere aanvulling op het genre.
Di: A-Film (Release NL: 17 april, B 4 juni 2014). Copyright George Vermij. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 16 april 2014.