Ooit waren ze hartsvriendinnen, maar vanaf het moment dat er mannen in hun leven kwamen zijn Madeline Ashton (Streep) en Helen Sharpe (Hawn) rivalen geworden die elkaars bloed wel kunnen drinken.
Als mislukt schrijfster Helen Sharpe haar laatste verovering, de succesvolle plastisch chirurg Ernest Menville (Willis), meeneemt naar de première van Madeline’s nieuwe musical pikt deze de man meteen in.
Helen verandert in een volgevreten couch potato terwijl het huwelijk tussen haar ex en haar rivaal op een dood spoor komt. Helen ontdoet zich met behulp van een toverdrank van haar vette lijf en neemt wraak op Madeline, die ten einde raad ook van het drankje drinkt en in één klap dertig jaar jonger is. De prijs van verjonging blijkt echter zeer hoog.
DEATH BECOMES HER is een amusante satire over het verjongingsvirus dat Hollywood in zijn greep houdt. Ook de valse chic van het plastic glitterparadijs wordt genadeloos geparodieerd. In Hollywood steekt men de laatste tijd graag de hand in eigen boezem, getuige een film als THE PLAYER. Dat dit nu ook in een mainstream-komedie gebeurt is op zich ongebruikelijk; het onderwerp zou wel eens te elitair kunnen zijn voor het grote publiek, ware het niet dat ieder zichzelf respecterend roddelblad volstaat met verhalen die niet veel verschillen van de plot van DEATH BECOMES HER.
Bruce Willis, Meryl Streep en Goldie Hawn zijn absoluut geen namen die mij naar de bioscoop kunnen lokken – aan Streep heb ik zelfs een uitgesproken hekel – maar ik moet bekennen dat ik me uitstekend vermaakt heb. Naast de bizarre plot, de prachtige art direction en het mooie onderkoelde spel van Cor van der Laak-lookalike Willis, zijn het vooral de special effects die opvallen. Dick Smith, de godfather van de moderne make-up technieken, werd uit zijn pensioen teruggeroepen om Goldie Hawn vet te mesten, hetgeen aardig gelukt is. Met behulp van een beetje latex en veel cameratrucs lijken de lichamen van de verjongde dames van rubber gemaakt te zijn, wat hilarische momenten oplevert.
DEATH BECOMES HER is af en toe behoorlijk over the top en dat mag ik graag zien in een komedie. Een van de leukste scènes, een medisch onderzoek bij de verjongde Streep, is echter een regelrechte kopie van een van de sterkste momenten uit THE RETURN OF THE LIVING DEAD. Goed, één gereanimeerde dode grap wil ik best door de vingers zien; Bob Zemeckis brengt ‘m goed en hij werkt nog steeds. Lijkenpikkerij hoort erbij, moet je maar denken.
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #4, december 1992.
