Bij een Aziatische griezelfilm – of een remake daarvan – zijn de locaties minstens zo belangrijk als de hoofdpersonen, zeker wanneer het een spookhuisfilm betreft. Zowel JU-ON als de remake THE GRUDGE koos een spookhuis in een buitenwijk van Tokio en voor de remake van RINGU, THE RING, werd naar regenachtig – en dus sfeervol – Seattle uitgeweken.
DARK WATER (2002) van RINGU-regisseur Hideo Nakata speelde zich grotendeels af in een troosteloos flatgebouw, met gammele liften en lekkende plafonds. De onvermijdelijke remake vindt niet alleen in een vergelijkbare woonomgeving plaats, maar bovendien op Roosevelt Island, een smal eiland tussen Manhattan en Queens, in the East River. Decennia lang borg New York op deze landstrook zijn gekken en gevangenen op, en ook in DARK WATER blijkt het een geïsoleerde plek: moeder Dahlia (Connelly) en haar dochtertje kunnen hun nieuwe woonoord alleen met een kabelbaan bereiken. De zojuist gescheiden Dahlia huurt de afgelegen, trieste en te dure flat vooral omdat deze vlak bij een school ligt. Maar wie het origineel kent weet dat het al snel gaat lekken en vervolgens spoken.
Lijkt de afgelegen ligging aanvankelijk nog een belangrijke rol te gaan spelen, uiteindelijk is dat niet het geval. DARK WATER bevat wel meer van dat soort ‘red herrings’, in de vorm van kleurrijk ingevulde bijrollen. John C. Reilly is amusant als een verdacht opgewekte makelaar die elk nadeel van de troosteloze flat in een voordeel probeert om te buigen. Pete Posthletwaite speelt met een bizar accent de onbetrouwbaar ogende conciërge en Tim Roth maakt een aardig nummertje van een advocaat die in een auto lijkt te wonen. Daarentegen wordt de rol van de lift in vergelijking met het origineel veel minder uitgebuit.
Het is alsof Salles geen vertrouwen had in zijn spookverhaal en het kale gegeven optuigde met afleidende kerstversiering. Helemaal ongelijk heeft hij niet: na een reeks Aziatische spookfilms en hun remakes deinzen we ook niet meer zo terug voor een lok zwart haar of een golf DARK WATER.
Copyright: André Nientied. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #67, najaar 2005.
