Soms kun je aan een titel meteen zien of een film iets voor jou is of niet. Dit is een horrorkomedie over een zwarte beer die cocaïne genomen heeft. Je hebt ofwel al een stoel gereserveerd, of je gaat niet.
Op 11 september 1985 vlogen twee drugshandelaren boven het Chattahoochee-Oconee-bos in Georgia met een vliegtuig vol cocaïne. Het tweetal moest veertig containers met drugs uit het toestel te werpen boven het bos. Toen ze het voertuig evacueerden kwam een van de drugscriminelen om nadat zijn parachute niet opende. Tijdens het politieonderzoek dat volgde kwam er nog een slachtoffer van dit fiasco aan het licht. Agenten vonden het lichaam van een zwarte beer, omringd door lege containers. De beer had meer dan 34 kilo aan cocaïne opgegeten (het dier woog zelf 79 kilo) en de medische onderzoeker zou later stellen dat de maag van het dier ‘letterlijk overloopt van de cocaïne.’ In alle waarschijnlijkheid stierf het beest ter plekke aan een overdosis. De waarde van de cocaïne die de beer had verorberd werd door de politie geschat op zo’n twintig miljoen dollar. Liefhebbers kunnen de beer nog opzoeken in Kentucky, waar hij rust als een opgezette attractie met een domme hoed. Hij draagt nu de koosnaam ‘Pablo Escobear’ ofwel simpelweg ‘Cocaine Bear’.
Het is een amusant stukje geschiedenis, dat vooral kan dienen als een leuke anekdote tijdens het lunchuur. Maar zo dacht scriptschrijver Jimmy Warden er niet over. Hij zette meteen een verhaal op papier en stuurde het script naar Phil Lord en Christopher Miller. Via dat duo hoorde Elizabeth Banks van het idee, en zij wilde absoluut dit verhaal verfilmen. Onder twee voorwaarden: de film moest en zou de titel COCAINE BEAR dragen, en er moest behoorlijk wat gore in. In een interview met Variety vertelde Banks dat ze opgroeide met de EVIL DEAD-films, en dat is te zien! De film begint vriendelijk, met een STRANGER THINGS-achtige versie van de jaren tachtig die nu zo modieus is, maar gelukkig beginnen de ledematen je al snel om de oren te vliegen. COCAINE BEAR ontpopt zich langzaam tot een ouderwetse ‘when animals attack’-film, met een vleugje slasher. GRIZZLY (1976) is het meest duidelijke referentiepunt, maar eigenlijk worden dit soort films altijd wel gemaakt. Alexander Aja’s CRAWL uit 2019 was een onverwacht succes, en BEAST (2022) met Idris Elba is nog geen jaar oud. COCAINE BEAR valt ongeveer in hetzelfde straatje, al is de komedie veel duidelijker aanwezig. Je hoopt juist dat alle personages aan flarden worden gescheurd omdat ze tussen de beer en haar volgende snuif staan, want dat is gewoon grappiger.
Het valt niet mee om het plot samen te vatten, want we hebben te maken met een MAGNOLIA-hoeveelheid aan personages. Je hebt een alleenstaande moeder (Keri Russell) die op zoek is naar haar dochter (Brooklynn Prince) in het bos, een boswachter van middelbare leeftijd (Margo Martindale) en de ecoloog waarmee ze zit te flirten (Jesse Tyler Ferguson). Dan zijn er de criminelen die de taak krijgen om de gedropte drugs te vinden in het park, en een oude detective die hen op de hielen zit. Twee Scandinavische wandelaars komen als eerste de beer tegen, gespeeld door GAME OF THRONES-alumnus Kristofer Hivju en onze eigen Hannah Hoekstra, die de eer draagt om als eerste door de cokebeer gekeeld te worden. De plot is een enorme rotzooi, met veel te veel clichés en personages die opeens verdwijnen of verschijnen. De acteurs doen hun best om er elk hun eigen draai aan te geven, en soms komen ze over als tweederangs gebroeders Coen-figuren. Maar hé, liever tweederangs gebroeders Coen dan niks. En zelfs met maar vijfennegentig minuten voelt de film nog steeds veel te lang. Ze hadden hier prima een schaar in kunnen zetten. Tevens bevat de film de laatste rol die de in 2022 overleden Ray Liotta heeft mogen spelen. Hier is hij het hoofd van de drugsorganisatie en doet het prima, zoals we van hem gewend zijn. Het steekt prikt een beetje dat dit de laatste rol van zo’n legende was. Het doet denken aan de laatste rol van Orson Welles; een stukje stemacteerwerk in THE TRANSFORMERS: THE MOVIE (1986). Hij verdient net wat beter.
Dat gezegd hebbende, COCAINE BEAR is toch best leuk. Het verhaal stelt niks voor, maar het is vooral te doen om de klauwaanvallen, en die filmt Banks prima. De beer is natuurlijk de ster van de show, maar ook zonder het zwarte bakbeest zit er af en toe een grappige scène tussen. De twee twaalfjarigen die elkaar uitdagen om cocaïne op te eten is erg geinig, en er is een melige Mexican stand-off die plaatsvindt op een prieel. Het absolute hoogtepunt van de film zit gedeeltelijk in de trailer: een achtervolging tussen een ambulance en de opgepepte beer. Ik betwijfel of een beer in werkelijkheid hard genoeg kan lopen om een auto in te halen, maar ja, in werkelijkheid was dit dier allang morsdood. COCAINE BEAR is bovenal een ode aan die arme zwarte beer die in 1985 het loodje heeft gelegd. Ik hoop dat die vanuit de berenhemel heeft kunnen meekijken.
Distributie: Universal. Release NL/BE 23 maart 2023. Copyright: Jons Klaessens. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 16 februari 2023.
