Wat ik dacht dat BEAST zou zijn: Idris Elba vecht zich in de wildernis op een woest aantrekkelijke manier veilig in een kat- en muisspel met een slimme leeuw. Waar ik naar heb gekeken: familiedrama in Zuid-Afrika krijgt te maken met Katcujo.
Scriptschrijvers Ryan Engle en Jaime Primak Sullivan beweren, bij monde van jachtopziener Martin Battles (Sharlto Copley), dat leeuwen jagen en hun troep bewaken. Dat verklaart de ondertitel Fight for Family. Ik meen te hebben gelezen dat leeuwen geen ene moer doen, behalve knap zijn en eigen welpjes maken. De vrouwen jagen, de man bewaakt het fort. Hij vecht inderdaad voor zijn gezin, maar dan ook echt alleen zijn eigen. Met andermans welpjes in de troep kan hij korte metten maken. Maar ik ben geen bioloog en kan het dus helemaal fout hebben. En met een in groepsverband jagende leeuwinnen in de hoofdrol zou BEAST een andere film zijn geworden.
De mens die gaat vechten voor zijn gezin is Dr. Nate Samuels (Idris Elba). Deze arts heeft een paar slechte beslissingen genomen in zijn leven. Als gevolg is hij niet heel hecht meer met zijn puberdochters Mare (Iyana Halley) en Norah (Leah Jeffries). In een poging tot verzoening reizen ze van New York via Johannesburg naar het plaatsje in Zuid-Afrika waar hun overleden moeder is geboren. Jeugdvriend Martin woont daar nog steeds. Zijn werk is het beschermen van leeuwen en leeuwinnen tegen stropers. Het conflict dat hij heeft met Nate is met een fles whisky opgelost. Voor verzoening met de dochters is een leeuw nodig.
Martin, een vermoedelijke ode aan leeuwenfluisteraar Kevin Richardson, neemt het gezin mee op safari buiten de gebaande paden. Hij deelt wijsheden over de plaatselijke troep en we leren dingen over stropers en anti-stropers. Tijdens de trip stuit het viertal op een getraumatiseerde leeuw, wiens achtergrondverhaal we in de openingsscène hebben meegekregen. Dit mannetjesexemplaar heeft besloten dat alle mensen kwaadaardig zijn en dood moeten. Gezin en oom Martin slaan op de vlucht, zij het niet heel succesvol. Hoe de interactie verder verloopt mag iedereen zelf gaan bekijken, maar laat je niet gek maken door het T-shirt van JURASSIC PARK dat Mare draagt. Gelukkig maar dat Samuels een echte arts is en dat dochter Norah op internet ooit iets nuttigs las, want wie weet hoe anders dit verhaal was afgelopen!
Nu ik toch in cynische modus ben: waarom voegen filmmakers stereotype kinderen toe als vehikels voor bepaalde emoties? Is dit de enige manier waarop ze kunnen laten zien dat een man kan zorgen of een vrouw gewelddadig wraak kan nemen? Of in het geval van de familie Samuels: de kortste klap naar bewondering en begrip voor berouwvolle papa? Mare en Norah zijn Amerikaanse kinderen van het type beeldschoon en betweterig. Ze kwebbelen en kibbelen zonder ophouden, luisteren naar niemand en weten alles beter. ‘Blijf in de auto’ lijkt me verstandig advies in ieder safaripark, maar ik ben geen pedagoog. Ik had het stel al in het eerste half uur aan Katcujo gevoerd, vrees ik.
De dialogen vormen sowieso niet het hart van de film. ‘Are you okay?’ is de standaardvraag bij elke gebeurtenis of emotie. Ja, natuurlijk is iedereen oké. Ook al druipt het bloed van de ramen, iedereen is oké. Was er geen script? Had regisseur Baltasar Kormákur besloten: ‘Wees lekker natuurlijk met elkaar en dan CGI ik die leeuw er later wel in’? De scènes met vader en dochters hedden een zekere ongedwongenheid, maar die voelen meer als ‘laat maar waaien’ dan als improvisatie.
Het is niet dat Kormákur een lelijke film heeft gemaakt. Het landschap is prachtig, de close-up locaties zijn sfeervol, de CGI is keurig voor een film als deze. Via het camerawerk besluipen we in lange shots de personages, maar dat balanceert tussen meegluren en zeeziek worden. Het blijft allemaal een beetje niksig, alsof er geen echte keuzes zijn gemaakt. Dit is geen horror, zeker niet voor Schokkend Nieuws-lezers. Evenmin is het een kinderfilm, want bloed vloeit wel degelijk. Is het allemaal lollig bedoeld? De finale had beslist iets komisch, maar dat was denk ik niet de opzet. Uw recensent blijft in vertwijfeling achter. BEAST is geen natuurfilm, geen komedie, geen drama, geen CUJO, geen LION KING. Wat is het dan wel? Ik kom niet verder dan een weinig verrassende televisiefilm voor op de zaterdagavond.
Distributeur: Universal. Release NL: 11 augustus, BE: 10 augustus 2022. Copyright: Karina Meerman. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 10 augustus 2022.
