Het is scenarioschrijver Don Mancini niet ontgaan dat er weer een markt voor horrorfilms is. Met BRIDE OF CHUCKY haakt hij in op de trend die met SCREAM gezet werd. En dus staat dit vierde deel uit de CHILD’S PLAY-serie met één been in het verleden en blijven postmoderne grapjes waarin het genre ironiserend becommentarieerd wordt niet uit.
Sterker nog: je kunt je afvragen of Mancini’s vierde film over de door de geest van seriemoordenaar Charles Lee Ray bezeten pop Chucky eigenlijk niet een regelrechte komedie is. Het legde Mancini in ieder geval geen windeieren: de film was een hit in de Verenigde Staten en doet het ook in Neder;and heel aardig.
Al in de openingsscène wordt duidelijk uit welke hoek de wind waait. De film begint met beelden van een politiedepot waar de resten van de in deel drie aan mootjes gehakte Chucky naast de maskers uit HALLOWEEN en FRIDAY THE 13TH en de handschoenen van Freddy Krueger liggen opgeslagen. De resten komen in handen van de door Jennifer Tilly vertolkte sloerie Tiffany, die ooit een relatie met Charles Lee Ray had, en worden door haar gereanimeerd. Gevolg: het is weer Chuck amuck wat de klok slaat, waarbij Tilly het snel moet ontgelden en ook haar geest in een pop belandt.
Mancini knipoogt niet alleen naar recente genrefilms, maar brengt ook een eerbetoon aan James Whale’s klassieke BRIDE OF FRANKENSTEIN (1935), zoals Brian Yuzna dat eerder deed met BRIDE OF RE-ANIMATOR (1990). De scenarioschrijver verdient daarmee geen originaliteitsprijs en ook niet voor de her en der geroemde seksscène tussen de twee poppen, want die doet weer sterk denken aan Frank Henenlotters BASKET CASE-trilogie, waarin twee monsterlijke hoofden op even krankzinnige wijze van bil gingen.
Een en ander neemt niet weg dat BRIDE OF CHUCKY een erg amusante film is. Daarbij speelt de aanstekelijke vertolking van Tilly een grote rol, maar het is vooral Ronny Yu die de spijker op zijn kop slaat. De regisseur uit Hong Kong pakte eerder stilistisch bijzonder fraai uit met THE BRIDE WITH WHITE HAIR en THE PHANTOM LOVER en maakte een valse Amerikaanse start met de kinderfilm WARRIORS OF VIRTUE. Nu geeft hij voortdurend plankgas en brengt hij ook met de cameravoering van vaste kracht Peter Pau een fraaie ode aan het klapstuk van James Whale, en dat kan naar mijn smaak niet vaak genoeg worden gedaan.
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #40, april 1999.
