TGIF | Morgen is Halloween en dit is Schokkend Nieuws, dus je moet niet zeuren als er deze keer te veel aandacht is voor horrorfilms.
Laten we er maar meteen met een gestrekt been ingaan: HALLOWEEN. Gisteren kwam de teaser van HALLOWEEN KILLS uit en dat wordt gevierd met een bespreking van het puike origineel, en waarom het daarna minder werd. Michael was natuurlijk niet het eerste klassieke filmmonster: daarvoor kom je eerder terecht bij de oudjes van Universal, die blijkbaar veel weg hebben van moderne superhelden en stripfiguren. In griezelfilms komen we ook vaak personages tegen met mentalegezondheidsproblemen, wat een vertekend beeld geeft van die mensen. Wie liever wat milder griezelt, kan terecht bij de vele verhalen in die hoek. Een hele rits vrouwelijke schrijvers wordt uit de vergetelheid gehaald met de anthologie Women’s Weird. Gelukkig is Daphne Du Maurier wel bij iedereen bekend – al was het maar door de sterke verfilmingen van Hitchcock en Ben Wheatleys recente REBECCA.
Zo zijn we toch weer bij de horrorfilms beland. Er zijn lijsten met de honderd beste en er zijn lijsten per genre, zoals de beste vampierfilms. Er zijn terugblikken op subgenres zoals de slasher of een enkel element, zoals de zombies. En dan ook nog eens die van George A. Romero. Er wordt een blik geworden op het aandeel van de vrouwen; en het feit dat het nog steeds vooral witte, hetero cisdames zijn. En zijn er naast al die Final Girls ook de nodige Final Boys, maar we hebben er nog veel meer nodig. Een andere video-les houdt zich bezig met horror comics en hoe die de (strip)wereld beïnvloedden.
Wie zich niet wil verliezen in een genre of kenmerk, kan duiken in analyses per film. Bijvoorbeeld eentje van de duurste film ooit: THE PIRATES OF THE CARIBBEAN: AT WORLD’S END, die het nodige zegt over de huidige maatschappij. CORALINE, waarin Henry Selick tegen het hippe nieuwe, flitsende inging met elementen uit klassieke sprookjes en spookverhalen. Stanley Kubrick schijnt inspiratie voor de esthetiek van A CLOCKWORK ORANGE uit het Japanse FUNERAL PARADE OF ROSES te hebben gehaald. Er worden zeven lagen uit KNIVES OUT gedestilleerd – en dat is meer dan in Agatha Christie. Er wordt een poging gedaan om THE LIGHTHOUSE te analyseren op ‘een dieper intellectueel en artistiek niveau.’ Er is een herwaardering van THE HAPPENING die zo geinig is dat je bijna zin krijgt om die film weer te kijken. MIDSOMMAR wordt gezien als een vorm van brainwashing, omdat de hoofdpersoon niet sterker maar juist zwakker wordt. In de serie Analyzing Evil draait het om Pinhead uit de HELLRAISER-reeks. Videoblogger Scaredy Cats houdt een virtueel Halloween-feestje en aangezien de eigen familie er niet bij kan zijn, neemt hij het meest toepasselijke alternatief: THE ADDAMS FAMILY.
Andere mensen die we node missen zijn Martin Short, die we sinds INHERENT VICE niet meer in de bioscoop hebben gezien, en gitaarvirtuoos Jimi Hendrix, die een groot fan van sciencefiction was – zie en hoor Purple Haze en Third Stone from the Sun. Een andere te vroeg gestorven visionair is Walt Disney, die met Epcot een heuse stad van de toekomst wilde bouwen, maar die plannen werden bevroren. Een andere gemiste sci-fi-kans was een FLASH GORDON-film van Nicolas Roeg met Debbie Harry als prinses Aura, en Keith Carradine als Ming. Die versie wordt nu geëerd met een boek vol prachtig artwork: Flash Gordon: The Official Story of the Film.
Soms gebeurt iets na lang wachten alsnog. Disney-animator Glen Keane heeft na meer dan veertig jaar eindelijk zijn eerste film geregisseerd, OVER THE MOON, en heeft zat te vertellen. Alan Moore foetert weer over hoe slecht superheldenfilms zijn en trekt een lijn naar Trumps presidentschap. MALLRATS bestaat een kwart eeuw en regisseur Kevin Smith kletst weer moeiteloos een Q&A van bijna twee uur vol. Even oud is TALES FROM THE HOOD van Rusty Cundieff, die daarmee een horrorfilm maakte vol sociaal commentaar. Hij komt nu met een derde deel, met Tony Todd in de hoofdrol. Todd komt zelf aan het woord over de lol van CANDYMAN – en de mindere lol van zwart zijn in de VS.
En nu we toch aan het vooruitblikken zijn: Naast een TOMB RAIDER-vervolg, heeft Ben Wheatley getekend voor een tweede deel van THE MEG. De filmtrilogie GINGER SNAPS krijgt een tv-serie en volgens regisseur John Fawcett is het de perfecte, sociaal relevante opvolger van zijn tv-serie ORPHAN BLACK. Iets wat al wordt gebruikt, maar waarvan we nog veel meer zullen gaan zien, is de opvolger van green screen. The Volume is een hi-res led scherm rondom de set, wat de boel veel realistischer maakt. Zie THE MANDALORIAN, die vanavond weer van start gaat.
Terwijl wij genieten van Baby Yoda gaat de pandemie vrolijk door met de filmwereld op zijn kop zetten; het is geen grote Hollywood-distributeur meer maar Dutch Filmworks die nu de hofleverancier van de bioscopen is. Daar kunnen we ook genieten van vier opgelapte films van Dick Maas in combinatie met DE DICK MAAS METHODE. Dit is misschien wel/niet de perfecte tijd om te kijken naar filmische dystopieën over het gevaar van politiek en technologie. Over een paar dagen is de Amerikaanse verkiezing en naar aanleiding van het eerste debat wordt gekeken naar de daarin genoemde proud boys, die hun naam haalden uit Disneys ALADDIN!
Om van de woede daarover af te komen – en weer even blij te worden: een supercut van de rollende Indiana Jones-hoed uit RAIDERS OF THE LOST ARK en allerlei variaties daarop. Een blik op de elementen van de fijne, herkenbare stijl van Wes Anderson. Een video-essay over Spider-Mans liefje Mary Jane aan de hand van de vertolkingen door Kirsten Dunst en Zendaya. Een aan elkaar geregen collectie van mooie beelden uit TWIN PEAKS, uiteraard begeleid door dat nostalgische themamuziekje. En aandacht voor de serie OVER THE GARDEN WALL, die absoluut niet eng is maar wel ontzettend herfstig. De eerste aflevering en de korte film die de basis vormde, TOME OF THE UNKNOWN, staan op YouTube.
Prettig weekend!
