De weg-van-de-snelweg-formule vormt al sinds jaar en dag een geliefd subgenre van de horrorfilm. Van 2000 MANIACS! tot WRONG TURN en CALVAIRE zien stedelingen over de hele wereld hun vooroordelen over het achterlijke platteland bevestigd. Beproefde genreconventies als autopech, overmoedige toeristen en natuurlijk de schijnbaar gastvrije inboorlingen dienen als vertrouwd aanloopje voor het onvermijdelijke bloedbad.
Zo ook in WOLF CREEK, het speelfilmdebuut van regisseur/coproducent/scenarist Greg McLean. WOLF CREEK laat zich het beste omschrijven als het Australische antwoord op de ultieme weg-van-de-snelweg-film: THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE. Dat begint al wanneer de kijker wordt meegedeeld dat de film die hij te zien gaat krijgen gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal. Wat volgt is het relaas van drie hikers die een rondrit maken door Australië. Onderweg wordt er gedronken, gelachen, geflirt en gevreeën en daarbij neemt Mclean alle tijd om zijn sympathieke personages uit de verf te laten komen. Het doel van die uitvoerige introductie mag met het genre in het achterhoofd duidelijk zijn, maar het opzetje is net iets te doorzichtig om helemaal doeltreffend te zijn.
Wanneer het noodlot in de afgelegen woestijn in de vorm van psychotische ‘bushman’ Mick Taylor na krap een uur toeslaat, verworden de personages al snel tot het ultieme slasher-cliché: gillend slachtvee. De rest van de film is een bij vlagen spannend, maar vooral oppervlakkig en nihilistisch kat-en-muisspel tussen jager en prooi, zoals we dat al eerder hebben gezien in alle eerder genoemde films. Met het blonde slachtoffer dat rennend over de snelweg haar weg uit de hel denkt te hebben gevonden als duidelijkste knipoog naar THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE. In de bijgevoegde making of stelt de regisseur dat het de bedoeling was dat Mick Taylor net zo’n horror-icoon zou worden als Freddy of Jason. Maar daarvoor is de moordenaar teveel een karikatuur van het bushman-stereotype. Dat gezegd hebbende, Taylors sneer naar landgenoot Crocodile Dundee is onbetaalbaar.
Op één gebied steekt WOLF CREEK met kop en schouders boven het slasher-genre uit: de fotografie van Will Gibson. Sinds PICNIC AT HANGING ROCK is het even adembenemende als onheilspellende landschap ‘down under’ niet meer zo fraai vastgelegd voor een fantastische film. De sympathieke acteurs en de geïnspireerde fotografie hadden eigenlijk een betere film verdiend dan WOLF CREEK, die ondanks het weg-van-de-snelweg-principe niet afwijkt van de platgetreden paden. Aangezien de Nederlandse release nog even op zich laat wachten, zijn nieuwsgierige fans aangewezen op de dubbel-dvd van Optimum Home Entertainment. Tot de extra’s behoren een vijftig minuten durende making of (tot de nok toe gevuld met vermoeiende superlatieven als ‘incredible’, ‘brilliant’ en ‘amazing’), een interview met acteur John Jarrat en een aanstekelijk audiocommentaar van de regisseur, de producent en de twee hoofdrolspeelsters. Deze release moet het helaas wel stellen zonder ondertiteling, wat gezien de moddervette Australische accenten van bepaalde personages het volgen van de film niet altijd even gemakkelijk maakt.
Extra’s ***
Copyright Eric van der Woude. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #71, najaar 2006.
