Na films over zombies, vampiers en tijdparadoxen storten de Australische broertjes Spierig zich ditmaal op gene zijde. En hoewel horror de laatste jaren weer opklimt in de vaart der volkeren, mag het toch opmerkelijk worden genoemd dat de statige Dame Helen Mirren de lead speelt in een spookhuisfilm…
Wanneer Sarah Winchester, de weduwe van de legendarische wapenfabrikant William Winchester, haar erfenis van 20 miljoen dollar er in rap tempo doorheen jaagt door haar huis in San Jose dag en nacht te laten uitbreiden met talloze nieuwe kamers, vleugels en verdiepingen, huurt de directie van de Winchester Company de arts Eric Prince in. Hij zal moeten aantonen dat mevrouw Winchester van het padje is en niet geschikt om leiding te geven aan het bedrijf van haar man. Sarah is er na een bezoek aan een medium namelijk van overtuigd dat ze wordt geplaagd door de geesten van hen die door een Winchester-geweer het hiernamaals in werden gejaagd; het fortuin waarmee ze de verbouwingen financiert is immers verkregen over de ruggen van alle slachtoffers. Vandaar de ondertitel die de Europese release van WINCHESTER voor alle duidelijkheid meekreeg: THE HOUSE THAT GHOSTS BUILT.
Dat Eric uitgerekend door Sarah zelf is gekozen om deze klus te klaren, is niet zonder reden, want onze getormenteerde dokter heeft net als zij (naast haar man verloor ze ook haar dochtertje) het een en ander aan rouw te verwerken. Het duurt niet lang voordat de dokter zelf geestverschijningen ziet, maar die wijt hij, scepticus als hij is, aanvankelijk nog aan de laudanum die hij inneemt alsof het frisdrank is. De kijker weet dan echter al dat er iets goed mis is in dat enorme huis, want in de openingsscène zagen we hoe Henry, het zoontje van Sarahs nicht Marion, zich uitermate creepy gedroeg, alsof hij bezeten was door… geesten.
Het Winchester Mystery House in Californië bestaat echt, het is een fenomeen dat berucht is vanwege zijn vermeende hauntings en is opengesteld voor publiek. WINCHESTER is dan ook geïnspireerd op bestaande personages en gebeurtenissen, zoals een heftige aardbeving in 1906, die het huis weliswaar grote schade aanbracht maar wonderlijk genoeg toch spaarde. De Spierig Brothers en co-scenarist Tom Vaughan weten er een vermakelijke spookhuisthriller uit te peuren die zeker in de eerst helft meer DNA deelt met Robert Wise’s THE HAUNTING (1963) dan met pak ’m beet de INSIDIOUS-franchise. Michael en Peter Spierig (UNDEAD, DAYBREAKERS en het onderschatte PREDESTINATION) zijn niet in staat om een saaie film te maken (nou, vooruit, de neergesabelde broodfilm JIGSAW uit 2017 uit de SAW-reeks is een uitzondering), maar dat WINCHESTER uitstijgt boven veel gemakzuchtige post-horror is ook voor een groot deel te danken aan hoofdrolspelers Helen Mirren als Sarah en Jason Clarke als Eric, tussen wie een mooie chemie ontstaat.
Het is jammer dat de Spierigs zich soms iets te veel verlaten op gemakzuchtige jump scares, want de derde hoofdrolspeler, het labyrintische huis met zijn eindeloze gangen en geheime deurtjes, zou meer dan voldoende zijn geweest om je op het puntje van je stoel te krijgen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de slotakte, waarin zo ongeveer alle remmen losgaan en je even vreest dat de film als een eh… kaartenhuis in elkaar zal storten. Dat de makers het geheel dan alsnog tot een bevredigend einde weten te brengen waarin de stukjes netjes op hun plaats vallen, is die arme mevrouw Winchester van harte gegund.
Distributeur: Dutch FilmWorks. Release NL: 8 februari 2018. Copyright: Tonio van Vugt. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 7 februari 2018.
