De Bronx is zo’n plek; wie er woont, moet wel van die wijk houden. Drie jonge tieners ontdekken een duister geheim dat deze New Yorkse multiculturele smeltkroes bedreigt. Iets met spitse tanden en wijwaterallergie.
De dagen worden weer korter en de pompoenen beginnen te rijpen, dus het is horrorseizoen is geopend op Netflix. Een van de eerste titels die de releaselijst van oktober siert, is een griezelavontuur voor jongere kijkers: VAMPIRES VS. THE BRONX. Het is de eerste echte speelfilm van Osmany Rodriguez, die vooral een hoop tv-werk en comedyspecials op zijn cv heeft staan. En met SATURDAY NIGHT LIVE-baas Lorne Michaels als producent achter zich, weet je dat de regisseur het hier vooral op goed vermaak gooit.
Centraal staat Miguel, ook wel bekend als Lil Mayor, een zeer betrokken latino tiener die de buurtsuper probeert te redden van financiële ondergang. Samen met zijn vrienden Luis en Bobby ziet hij hoe steeds meer winkelpanden worden dichtgetimmerd. Ze moeten plaats maken voor nieuwe hipsterlokdozen. Winkels met archaïsch klinkende namen, een vintage meubelzaak, een boterrestaurant. En ze worden allemaal neergeplempt door vastgoedzaak Murnau, met een Vlad de Spietser-achtig huislogo. De buurt transformeert in een aalgladde, zielloze versie van zichzelf. Vampirisme als een metafoor voor gentrificatie: een gouden vondst als startpunt voor de film.
En met een titel als VAMPIRES VS. THE BRONX hoop je een beetje dat-ie een rafelrandje heeft, net zoals het onvolprezen Britse ATTACK THE BLOCK. Straatschoffies die het opnemen tegen monsters, of ze nou uit de ruimte komen of uit een overdag gesloten grafkist, voorspelt zo veel lol. Helaas gaat die vergelijking niet helemaal op. VAMPIRES VS. THE BRONX gaat het bendeleven niet helemáál uit de weg, en de jonge Bobby loopt zeker het risico om op het verkeerde pad te belanden. Maar de Bronx is behoorlijk gladgestreken, wat de film die zelf gladstrijken op de hak probeert te nemen een beetje onderuit haalt.
Ook wordt niet het volle potentieel benut van de bekende koppen die de film sieren. Zoe Saldana runt een manicurezaak, Method Man is priester in de lokale kerk en Jeremie Harris (LEGION) speelt een plaatselijke gangster, maar dit zijn op zijn best veredelde cameo’s. Meer succes boekt Shea Wigham, die eigenlijk een beetje zichzelf speelt. En dat maakt hem perfect voor de rol van het oer-New Yorkse gezicht van een door vampieren gerunde vastgoedfirma. Bijzondere verrassing is Sarah Gadon, de meest recente muze van David Cronenberg, als een drentelende nieuweling in de Bronx. Ze laat zich van haar luchtigste kant zien, en dat is een aangename verrassing.
Er valt hierin ook op een hoop kleine details te vitten. Al vroeg in de film wordt vastgesteld dat wijwater begint te koken als vampieren dichtbij zijn. Je kunt ze er dus mee detecteren. Goede vondst, zou je zeggen. Later ook, wanneer de kiddo’s een stel waterballonnen hebben gevuld met wijwater, beginnen ze inderdaad te borrelen zodra de ondoden in de buurt zijn. Maar tenzij deze jongelingen handen van asbest hebben, wordt het wijwater niet zo heel warm. Koken doen ze in elk geval zeker niet.
Maar alle kritiek terzijde, de film heeft één ding heel erg mee: de drie jonge hoofdrolspelers Jaden Michael, Gregory Diaz IV en Gerald Jones III. Zij geven de film een warm kloppend hart, in een basisverhaal over de vriendschap tussen drie tieners. Allerlei zaken komen net niet lekker uit de verf, maar de dynamiek en chemie binnen dit drietal overtuigt dan weer wel. En dat maakt dit een lekkere wegkijkfilm die uitermate geschikt is voor jongere kijkers. Overigens mag ook Imani Lewis een pluim krijgen, die als net iets oudere aanhaakster bij het team eigenlijk een veel te kleine rol heeft.
Uiteindelijk had VAMPIRES VS. THE BRONX ook meer vergeven kunnen worden, als de climax er wat meer van afspatte. De grote confrontatie tussen onze jonge helden en de vampiers had óf wat meer spektakel mogen hebben, óf een ontlading mogen zijn van de spanningen die er eerder in dit vriendengroepje opborrelden. Maar op beide vlakken komt het eindgevecht niet heel sterk uit de verf. Ook wanneer we een shot krijgen van de bevolking van de Bronx – een verzameling gezichten die we eerder in de film al tegenkwamen – vraag je je af: wonen hier maar dertig mensen? En daar verliest het geklungel van de film een beetje zijn charme. Je valt er geen buil aan, maar een beetje meer jeu had echt wel gemogen.
Distributie: Netlix. Release: 2 oktober 2020. Copyright: Ruud Vos. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 3 oktober 2020.
