Wanneer de bewoners van het mijnbouwstadje Rejection in 1889 te maken krijgen met hongerige zandwormen, komt stadse mijneigenaar Hiram Gummer (Gross) persoonlijk poolshoogte nemen.
Ai, nou valt al in de eerste zin het woordje zandwormen. En dat terwijl TREMORS 4 nog een tijdje de spanning erin probeert te houden over wat ons te wachten staat. Vergeefse moeite, want na drie delen en een mislukte tv-serie is de verrassing er sowieso al af. En zit de lol van een prequel hem nu juist niet in het onthullen van de voorgeschiedenis van al goed bekende gebeurtenissen en karakters? Gebrek aan geld voor uitgebreid spektakel zal dus eerder de reden zijn dat er weinig haast gemaakt wordt met de onthulling van de volwassen wormen; gêne van de special effects-lieden voor de logge, lillende rubberen poppen was misschien een andere. Bovendien verandert de verhuizing naar het verleden, een paar aardige scènes ten spijt, te weinig aan de inmiddels overbekende voetje-van-de-vloer-verhaalafwikkeling om een hele nieuwe film te rechtvaardigen. De makers lijken te verknocht aan hun concept om het vaarwel te zeggen. Alleen een Roadrunner-achtige tekenfilmserie (zandwormen proberen eeuwig een wapengek mannetje te verschalken) zou nog een te pruimen reïncarnatie zijn. *1/2 Copyright Ruben Drukker. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #63, p46.
