Bij Schokkend Nieuws geloven we heilig in het idee dat er voor elke film wel een publiek te vinden is. Dat credo trilt voor het eerst op zijn grondvesten met THE TIMEKEEPERS OF ETERNITY, de raarste film die te zien is op het Kaboom animatiefestival. Het is een ultieme Schokkend Nieuws-film. Maar niet voor iedereen.
Een van mijn lievelingscitaten die ik meermaals in een recensie heb gebruikt, komt van mijn held Burt Reynolds. En nooit gebruikte ik hem toepasselijker dan nu: ‘It takes a specific kind of talent to make chicken salad out of chicken shit.’ Burt refereerde uiteraard aan zijn X-factor die de meest stompzinnige film naar een niveau hoger kon tillen. Maar Burt is nu niet relevant.
Meermaals zijn filmmakers, meestal bij wijze van experiment, aan de haal gegaan met een film die universeel beschouwd wordt als ‘niet zo best’. Door het toevoegen van een of meerdere elementen werd opeens een amusementswaarde geschapen die volstrekt afwezig was in het origineel. Kennis van dat origineel was meestal niet nodig. Het vroegste voorbeeld dat me te binnen schiet, is Woody Allens WHAT’S UP, TIGER LILY? (1966). Voor die film nam Allen het bestaande beeld van KOKUSAI HIMITSU KEISATSU: KAGI NO KAGI, de recente vierde aflevering uit een Japanse filmreeks die de draak stak met James Bond. Hij husselde de scènes door elkaar, voegde een nieuwe geluidsband toe met kolderieke Engelstalige dialoog en een nieuwe film ontstond over de zoektocht naar het perfecte eiersaladerecept.
Een recenter voorbeeld is MYSTERY SCIENCE THEATER 3000, de Amerikaanse tv-serie waarin goedkope B-films van weleer van sarcastisch commentaar worden voorzien door een aardling en twee aliens. Nou ja, we kennen allemaal de filmavonden waar we lekker los kunnen gaan op een ‘so bad, it’s good’-film. En dat brengt me bij THE TIMEKEEPERS OF ETERNITY en de bijbehorende brille die slechts bestemd is voor een zeer select kijkerspubliek. Een publiek dat de volgende twee woorden direct herkent: THE LANGOLIERS.
Zegt dat je niks? Dan kun je de film nog waarderen als liefhebber van originele animatietechnieken in verband met echte filmbeelden. Of je hebt iets geestverruimends gebruikt en je hebt zin om gewoon even lekker een uurtje te spacen. Wie zich niet in een of meer van deze drie criteria herkent, kan stoppen met lezen.
De Stephen King-fans die de drie uur lange miniserie THE LANGOLIERS (1995) in hun King-verfilmingen top 3 zetten, zullen in de minderheid zijn. Iedereen vond wat van die verfilming, maar voor mij was het een instant camp classic dankzij de hysterische rol van Bronson Pinchot en de abominabele special effects. Dat de recent overleden geweldenaar Dean Stockwell nog iets van zijn rol probeerde en wist te bakken, sleepte me naar de slotminuut. Dus waarom Aristotelis Maragkos voor zijn eerste lange film ervoor gekozen heeft een uur kipsalade te toveren uit de kippenstront die THE LANGOLIERS heet, is me een raadsel. En ik wil het ook niet weten. Ik wil geen Q & A of interview zien. Het zou alleen maar afbreuk doen aan de trippy ervaring die THE TIMEKEEPERS OF ETERNITY heet.
Teruggebracht naar een uur zie je THE LANGOLIERS opnieuw, ontdaan van al het dode hout, in zwart-wit. Het verhaal is nog uitstekend te volgen, maar Maragkos manipuleert het beeld als krantenpapier. Twee losse scènes worden à la Brian de Palma door een papierscheur in het beeld opeens een spannende split screen, de waanzin van het personage van Pinchot wordt versterkt door agressieve kreukels in het beeld… je kan het zo gek niet bedenken of er komt een extra visueel effect in beeld die een unieke dimensie geeft aan het verhaal. Voor kenners van de miniserie in het bijzonder gaat een wereld open, die nog het best valt te vergelijken met de creatie van een meesterlijke remixer die een muzikaal niemendalletje tot grote hoogten weet te stuwen. THE TIMEKEEPERS OF ETERNITY is bovenal een experiment dat niet langer dan een uur had moeten duren, maar de film onderstreept wel het eerder genoemde Schokkend Nieuws-credo: een slechte film bestaat simpelweg niet. Als je maar op de juiste manier kijkt, vind je altijd een goudkorrel.
Te zien op het Kaboom Animatie Festival. Copyright Vincent Hoberg. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 30 maart 2021
