Nadat James Gunn door twitter-ophef bij Disney de laan uit werd gestuurd, stonden de Warner Brothers hem bij de poort met open armen op te wachten.
Gunn kreeg een vrijbrief om hun kwakkelende DC Extended Universe een frisse, R-Rated draai te geven. De geplande SUICIDE SQUAD sequel zat al een tijdje vast in development hell, en liet dat nou net Gunns droomproject zijn…
Ondanks overduidelijk goede bedoelingen sloeg David Ayers eerste deel uit 2016 de plank op vele fronten mis. Ayer is goed in het schrijven en maken van rauwe stoere-mannenfilms als TRAINING DAY (2001) en END OF WATCH (2012), en het was dan ook duidelijk wat hem in eerste instantie aantrok tot het concept van The Suicide Squad, een team bestaande uit zware criminelen dat op gevaarlijke missies gestuurd wordt in ruil voor strafvermindering. Wat echter node gemist werd was nuance, inlevingsvermogen en humor. Toch niet onbelangrijk als de criminelen in kwestie vergezochte stripboekboeven zijn met illustere namen als Killer Croc en Captain Boomerang. Nee, dan liever Gunn, die met SUPER (2010) liet zien een goed gevoel voor subversieve humor en anti-heldendom te hebben. Zijn grote doorbraak GUARDIANS OF THE GALAXY (2014) leed nog een beetje onder het strakke PG-13 keurslijf wat Marvel hem opgelegd had, maar met de vrijheid die Warner Brothers hem hier gegeven heeft komt zijn stijl pas goed tot zijn recht.
In eerste instantie lijkt Gunn nog te vervallen tot gemakzucht als de camera na een cliché needledrop van Johnnie Cash’s ‘Folsom Prison Blues’ langszaam inzoomt op de luchtplaats van een gevangenis, maar daarna schiet THE SUICIDE SQUAD uit de startblokken zonder zich al teveel druk te maken over uitleg of eventuele continuiteit met de vorige films. De nieuwe Squad wordt gelijk op een missie gestuurd en en route voorgesteld aan de kijker. Zo is er ondermeer Savant (Michael Rooker), TDK (Nathan Fillion) en natuurlijk blikvanger Harley Quinn (Margot Robbie). Zij is met Captain Boomerang (Jay Courtney) en aanvoerder Rick Flag (Joel Kinnaman) de enige overlap met het vorige team. Hun missie is dit keer het vernietigen van een voormalig Nazi-fort op het eiland Corto Maltese waar nu tegenstanders van het huidige militaire regime gemarteld worden. Het gaat natuurlijk tijdens de landing al goed fout, en Flag mag vervolgens proberen zijn team van losbandige maar gevaarlijke misfits in leven te houden en als groep te laten werken. Want er staat zeker wat op het spel voor de leden: falen betekent sterven.
Net zoals het thematisch gelijke DEADPOOL (Tim Miller, 2016) zitten verrassing en charme niet per se in het type verhaal, maar in de invulling daarvan. Ook THE SUICIDE SQUAD kan verweten worden dat het ondanks de gehypte tegendraadsheid nog steeds een standaard riedeltje afdraait. Want uiteraard vindt er de nodige persoonlijke groei plaats, zijn de personages nog steeds meer likeable anti-helden dan echt nare schurken, en leert het team inderdaad om ondanks hun onderlinge geschillen samen te komen om net op tijd Het Grote Gevaar af te wenden. “Het gaat niet om de bestemming, maar om de reis” vertelde een oude en wijze internet-meme ooit, en dat is precies wat Gunn nastreeft. Waar de hyper-zelfbewuste Deadpool echter bij vlagen teveel leunt op meta-grappen, komt de humor in THE SUICIDE SQUAD voort uit de personages en filmwereld zelf. De film speelt overduidelijk ook met de superhelden-mythe, maar de luchtigheid voelt hierdoor wat natuurlijker aan.
Die luchtigheid is ook hard nodig om de achteloze bloedvergieten enigszins te relativeren. Want Gunn kijkt niet op een mensenleven meer of minder. Zelfs mensen die het niet verdienen worden met een kwinkslag over de kling gejaagd. Dit ludieke nihilisme zal allicht niet iedereen kunnen bekoren, maar de welwillende Schokkend Nieuws lezer zal er weinig maling aan hebben. Temeer omdat de regisseur, die ook verantwoordelijk is voor het script, zo goed weet wat hij doet. Temidden van alle lolligheid voorziet hij zijn personages van duidelijke motieven waardoor alle groteske setpieces geaard blijven. Daarbij speelt hij vakkundig met verwachtingen en continuïteit. Zo weet hij van een van de meest idiote en obscure B-keuze DC boeven, Polka-Dot Man, een afgerond, essentiëel personage te maken, en door de inzet voor The Squad steeds verder te verschuiven en te verhogen weet je als kijker nooit precies welke kant het verhaal op gaat.
Wat na de muggenzifterij over blijft is een gestroomlijnde zomer-blockbuster met een geweldige cast die het allemaal net even anders doet dan je gewend bent. Geen reboot of een directe sequel, gewoon ‘James Gunn’s Suicide Squad‘.
Distributie: Warner Brothers. Release NL/B: 4 augustus 2021. Copyright: Daan Snouck Hurgronje. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op: 4 augustus 2021.
