Wat een pech voor Ian Stone: net op het moment dat hij in een bloedstollende ijshockeywedstrijd het beslissende doelpunt maakt, fluit de scheidsrechter af. Vreemd, want het scorebord is blijven steken op twee minuten voor tijd. Op weg naar huis wordt Ian door een duistere gedaante onder een trein gesmeten. Hij wordt wakker in een nieuw leven als kantoorslaaf.
Zoals de titel al aangeeft is het niet de laatste keer dat Ian sterft en telkens kondigt een stilstaand horloge het onheil aan. In welk leven Ian ook belandt, er blijken twee constanten te zijn: het mooie, blonde meisje Jenny en een groezelige, verfomfaaide Deep Throat die Ian probeert uit te leggen waarom hij in een duivelse versie van GROUNDHOG DAY beland lijkt te zijn.
Het uitgangspunt van THE DEATHS OF IAN STONE is op z’n minst erg interessant en fascinerend. De manier waarop Ian van het ene moment op het andere in een nieuw leven als taxichauffeur, werkloze of drugsverslaafde wordt gesmakt, herinnert aan de haast existentiële uitgangspunten van een heerlijk naïeve aflevering van The Twilight Zone. Tijdens het bekijken van de film flitsen nog wel meer verwijzigen door het hoofd: JACOB’S LADDER, 12 MONKEYS, DARK CITY,THE BUTTERFLY EFFECT en zelfs THE X-FILES.
Helaas blijkt al snel dat scenarist Brendan Hood (THEY) niet het geniale scenario te pakken heeft waarop hij misschien gehoopt had. Ian wordt achtervolgd door zoge-naamde Harvesters, vreemde in zwarte rook gehulde monsters die overleven door het opsnuiven van het angstzweet dat hun slachtoffers afscheiden op het moment dat ze voor hen opduiken. De leading lady van dat onkiese gezelschap hult zich af en toe in een spannend latex pakje en onder-werpt Ian aan wrede folteringen. De Harvesters hebben namelijk nog een appeltje met hem te schil-len. Waarom? De twist is zelfs te onbevredigend om hier te verklappen.
THE DEATHS OF IAN STONE is het Amerikaanse speelfilmdebuut van de Italiaan Dario Piana die vooral bekend werd als striptekenaar, videoclipfilmer en regisseur van meer dan 450 reclamefilm-pjes. Zijn beeldenfetisj tilt THE DEATHS OF IAN STONE visueel uit het moeras. Verhaaltechnisch zakt de film helaas onherroepelijk weg in de blubber.
Di: Paradiso Home Entertainment. Copyright Hans Dewijngaert. Overname uitsluitend na goedkeu-ring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #78, zomer 2008.
