THE STUFF is niet de bekendste film van Larry Cohen (o.a. Q – THE WINGED SERPENT, GOD TOLD ME TO, IT’S ALIVE en de scenario’s voor de MANIAC COP-films), maar wel zijn meest typerende.
De kracht en zwakte van Cohen als filmmaker zijn hier namelijk als dag en nacht te onderscheiden. Cohen is een productief scenarioschrijver (hij schreef er meer dan vijftig) en in die hoedanigheid bedenkt hij vaak hoogst originele premissen, excentrieke personages en gepeperde dialogen. Zo ook in THE STUFF, waarin het product uit de titel, dat het midden houdt tussen yoghurt en roomijs, binnen enkele weken nadat het in de winkels verschijnt een mega-seller wordt (‘Can’t get enough… of The Stuff!’ schreeuwt de reclame). Concurrerende toetjesfabrikanten schakelen bedrijfsspion en industrieel saboteur Mo Rutherford (Moriarty) in om het recept van het geheimzinnige dessert te bemachtigen. Rutherford ontdekt dat The Stuff een levend organisme is, dat verslavend werkt en langzaam je lichaam overneemt.
THE STUFF is een frisse variant op INVASION OF THE BODY SNATCHERS, waaraan veel lol te beleven valt. De film maakt een mooi nummer van de reclamecampagne voor The Stuff en de satire op het het consumentisme ligt er dan ook dik bovenop. Moriarty krijgt net als in Q – THE WINGED SERPENT, waarin hij misschien wel de beste rol uit zijn carrière speelde, alle ruimte om te schmieren en hij brengt zijn geestige dialogen met verve (ijsgigant tegen Rutherford: ‘You’re not as dumb as you appear to be’. Rutherford: ‘Sir, no one is as dumb as I appear to be’).
THE STUFF bevat meer originele ideeën en mallotige scènes dan welke andere film van Larry Cohen. Maar tegelijkertijd weet Cohen er nog minder dan gewoonlijk een eenheid van te maken. Voor de eindstrijd tegen de killer yoghurt roept Rutherford bijvoorbeeld de hulp in van een geschifte kolonel (amusante rol van Sorvino), een personage dat schielijk door Cohen wordt geintroduceerd, omdat hij voor de ‘spectaculaire finale’ blijkbaar behoefte had aan een stel militairen. Naarmate THE STUFF naar het slot toewerkt, begint de film steeds minder structuur te vertonen. De afwikkeling bestaat uit een reeks interessante, maar volledig los van elkaar werkende scènes.
BEELD & GELUID
Larry Cohen is een interessante scenarist maar geen bijzonder regisseur. In het geval van THE STUFF heeft hij zijn fantasierijke scenario nogal ongeinspireerd in beeld gebracht. Het beeld (1.85:1) ziet er aardig uit, maar dat komt alleen het kleurrijke reclamemateriaal van The Stuff ten goede.
EXTRA’S
Dat Cohen meer oog heeft voor de inhoud van zijn film dan voor de beelden, blijkt ook uit het audiocommentaar. Typerend is bijvoorbeeld het moment waarop een van de meer uitzinnige special effects te zien is. Terwijl Moriarty op het scherm op een stel yoghurt zombies inslaat en The Stuff uit hun opengebarsten hoofden sijpelt, begint Cohen aan een exposé over de voordelen van ter plekke bedachte dialogen! Niettemin is het aardig deze onderbelichte filmmaker eens aan het woord te horen; zijn commentaar biedt geen volledig inzicht in ’s mans werkwijze, maar veel van zijn anekdotes zijn beslist de moeite waard.
SN-KOOPADVIES
Liefhebbers van Cohen’s cultfilms moeten deze schijf alleen al vanwege het regisseurscommentaar hebben. Wie alleen Cohen’s allerbeste wil, verwijs ik naar Q – THE WINGED SERPENT, die eveneens is uitgebracht door Anchor Bay, maar geen audiocommentaar bevat. Maar wie nog geen kennis heeft gemaakt met deze zonderlinge filmmaker kan misschien beter eerst een bandje huren in de videotheek alvorens tot aanschaf over te gaan.
Copyright Roel Haanen. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #49, februari/maart 2001.
