Het hoofd van die organisatie, televangelist Rev. Paul Crouch, heeft ingezien dat het produceren van speelfilms een lucratieve business kan zijn. Met dat doel voor ogen heeft hij TBN, Inc. opgericht en THE OMEGA CODE is de eerste van een reeks geplande TBN-producten. Als een moderne Howard Hughes heeft Paul Crouch zijn film met zoveel hype en mystificatie omgeven, dat een Amerikaans distributiebedrijf meende met iets bijzonders van doen te hebben. Zo is de film aan een kort commerciëel roulement gekomen. Kort, want al spoedig ontdekte het publiek dat het werkje weinig meer te bieden heeft dan het gemiddelde direct to video amusement en liet het massaal afweten. Bezoekersaantallen kelderden dramatisch en de vermeende kasmagneet werd voortijdig uit roulatie genomen en gehaast de videotheek binnengeschoven om nog iets van de aanzienlijke productiekosten terug te winnen. Wat TBN’s policy zal zijn m.b.t. andere op stapel staande filmprojecten, is nog onzeker.
In TBN’s millennium-film zit de code in kwestie diep verborgen in de torah en stelt de decodeur in staat kennis te nemen van toekomstige gebeurtenissen en de uitkomst ervan. Wie met dergelijke niet te traceren voorkennis de beurs op gaat, moet in korte tijd fortuinen kunnen verdienen. Dat vindt althans miljardair/mediamagnaat Stone Alexander (York), die Dr. Gillen Lane (Van Dien), doctor in wereldreligie en mythologie, in de arm neemt om de code te ontcijferen. Deze ontdekt gelukkig nog juist op tijd dat het Alexander om werelddominantie is te doen (zijn schatrijke booswichten ooit op iets anders uit?) en het is op dit punt dat in THE OMEGA CODE de vuurwapenen worden getrokken en de film van een min of meer theologische puzzle afglijdt naar het overbekende niveau van een eliminate the good guy movie. Dat betekent vluchten, hollen, draven, hijgen en puffen, en tegenmanoeuvres ten uitvoer leggen in een paranoide en hyperbolisch getoonzet universum dat louter uit handlangers van Alexander lijkt te bestaan. Natuurlijk laat ook de Schepper Zich niet onbetuigd: Alexander en de zijnen komen reddeloos om in hevig, zij het volstrekt onduidelijk, kosmisch geweld. De ontstellend naieve boodschap van THE OMEGA CODE – voor zover natrekbaar – is dan ook: God beschikt nog steeds over de beste trucendoos aller tijden, dus neem je een beetje in acht.
Vaak fraaie locatiefotografie in de VS, Italië (Rome) en Israël (Jeruzalem) kan niet voorkomen dat de toeschouwer zich van een verkreupelende tweedeling bewust wordt: de volkomen legitieme wens om een succesvolle, goedbekeken speelfilm te maken, die tezelfdertijd de religieuze principes van de uitvoerende producenten niet compromitteert. Het is daarom jammer en merkwaardig dat de makers eigenlijk niet voor die beginselen durven uit te komen, vermoedelijk uit vrees een brede doelgroep kwijt te raken. Dat maakt THE OMEGA CODE tot een hypocriete film die stellingname maar al te graag inruilt tegen een goed in de markt liggend actiemoment. Van een Kerk der Drieëenheid verwacht men toch iets anders dan een doorsnee shoot ‘em up, waarin bovendien zoveel religieuze symbolen in sneltreinvaart de revue passeren dat de film op een wilde, ecclesiastische tombola begint te lijken en de beoogde mystiek verzandt in publieksmystificatie. En dat is iets heel anders.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #49, februari/maart 2001.
