Tim Burton is terug. Na een paar wat minder inspirerende projecten verschijnt deze week dan eindelijk FRANKENWEENIE. Burton keert terug naar zijn gothic roots in een verhaal vol verbeeldingskracht, humor, quirky personages en – bovenal – barstensvol liefde voor de klassieke monsterfilm. En dat allemaal verpakt in adembenemende zwart/wit stop-motion.
Dat zwart/wit is een dappere zet voor wat eigenlijk een kinderfilm is, maar de hele film voelt dan ook als een ouderwetse horrorfilm. De Frankensteintjes zijn een traditionele familie, bestaande uit twee liefhebbende ouders (met de stemmen van Catherine O’Hara en Martin Short) en hun zoontje Victor (Charlie Tahan). Het is een leuk jochie, dat het grootste gedeelte van zijn tijd op zolder doorbrengt. Alles wat los en vast zit in huis wordt naar boven gesleept om als decorstuk te fungeren in Victors zelfgeknutselde horrorfilmpjes. Zijn hondje en beste vriend Sparky speelt altijd de held. Of beter gezegd, hij speelt de Sparkosaurus, die vrolijk door het beeld stuitert en aan de bad guys knaagt.
Victor lijkt een apart jongetje, maar op school blijkt hij nog één van de meest normale personages te zijn. Klasgenoot Edgar E. Gore (E. Gore, get it?), een mengeling van mini-Bela Lugosi en mini-Peter Lorre met een bochel en drie tanden, hoopt met Victors hulp de jaarlijkse science fair te winnen. De naamloze Weird Girl doet haar reputatie eer aan door de toekomst te voorspellen aan de hand van haar dromen en de kattenpoep van Mr. Whiskers. Natuurkundeleraar Mr. Rzykruski geeft, met de stem van Martin Landau en het gezicht van Vincent Price, zulke imposante lessen over bliksem, elektriciteit en andere zaken die later nog wel eens van pas zouden kunnen komen, dat alle freakjes in de klas er stil van zijn.
Dan slaat het noodlot toe: Sparky komt onder een auto. Nooooooo! Gelukkig heeft Victor goed opgelet op school en weet tijdens een onweersnacht Sparky weer tot leven te wekken. Dit geheim houden blijkt moeilijker. Vooral Edgar is erg onder de indruk (‘Your dog is ali-i-i-ive!’) en voor je het weet heeft de halve klas dieren terug tot leven gebracht. Met wisselende resultaten. Een imposante kudde mutanten gaat los op de jaarlijkse New Holland Fair, waar net de Little Dutch Girl verkiezing werd gehouden.
Vanaf dan vliegen de horrorreferenties om je oren. Behalve natuurlijk FRANKENSTEIN en THE BRIDE OF FRANKENSTEIN, zien we onder meer verwijzingen naar GODZILLA, DRACULA, THE MUMMY, GREMLINS en AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON langskomen. Burton heeft duidelijk lol in het tonen van zijn invloeden, het voelt geen moment gemakzuchtig en levert leuke herkenmomenten op. Leuk is bijvoorbeeld de rol van Winona Ryder als buurmeisje Janet, die een jongere versie van haar rol Lydia in BEETLEJUICE lijkt te spelen. En wacht tot je ziet wat er met Janets poedel gebeurt!
De oorspronkelijke korte, niet geanimeerde FRANKENWEENIE stamt al uit 1984. Hij was oorspronkelijk bedoeld als voorfilmpje voor Disney films, maar werd daar te eng voor bevonden. Later verscheen het kortje als extra op de dvd van NIGHTMARE BEFORE CHRISTMAS. In de korte stop-motion film VINCENT (1982), die in stijl op FRANKENWEENIE lijkt, dook ook al even een versie van Sparky op. Die stijl is typisch Burton, alles is scherp en hoekig, alle gezichten lijkbleek, iedereen loopt rond op lange sprietbenen en alleen Sparky is rond en knuffelig. Burton was al lang van plan om een feature van zijn korte film te maken. Het resultaat was het wachten meer dan waard.
Het is mooi om Tim Burton weer te zien doen waar hij goed in is. Ook al is dit een Disney kinderfilm, het voelt een stuk persoonlijker dan de films die hij in de laatste jaren gemaakt heeft. Het plezier en de liefde voor het genre spatten er vanaf. FRANKENWEENIE zou gemaakt kunnen zijn door dat jongetje op zolder, met weliswaar iets meer vakmanschap en budget, maar met evenveel liefde.
Di: Disney (NL: 18 oktober / BE: 17 oktober). Copyright Marjan Westbroek. Overnamen uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 17 oktotober 2012.
