De carrière van Ivan Reitman is er één van uitersten. De van origine Tsjechoslowaakse producent/regisseur belandde al op vierjarige leeftijd in Canada, regisseerde in zijn studentenjaren enkele korte films en ontwikkelde zich in de vroege jaren ’70 als producent.
Voor zijn eerste lange speelfilm, COLUMBUS OF SEX, kreeg hij in 1970 een boete van 300 dollar en gevangenisstraf van een jaar voorwaardelijke opgelegd wegens vermeende onzedelijkheid. Vervolgens (co-)produceerde Reitman enkele films, die destijds door de pers tot brandhout werden gehakt maar tegenwoordig een solide cultreputatie genieten: CANNIBAL GIRLS (1973, tevens regie), DEATH WEEKEND (William Fruet, 1977) en ILSA, THE TIGRESS OF SIBERIA (Don Edmonds, 1977). Maar bovenal mogen we Reitman toch dankbaar zijn voor zijn aandeel in de doorbraakfilms van The King of Venereal Horror, het thans volkomen salonfähige Genie van Toronto: David Cronenberg. Dat de keurige Canadian Film Commission stevig meebetaalde aan diens SHIVERS (1975) en RABID (1977), twee van de goorste films uit ’s mans oeuvre, moet haast wel het werk van Reitman zijn geweest.
Met NATIONAL LAMPOON’S ANIMAL HOUSE (1978, co-productie) en MEATBALLS (1978, regie) maakte Reitman zijn overstap naar Hollywood, waar hij in de daarop volgende jaren enkele van de commercieel succesvolste films van de jaren ’80 zou produceren en regisseren: GHOSTBUSTERS (1984), LEGAL EAGLES (1986), en GHOSTBUSTERS II (1989), maar ook de Schwarzenegger-verhikels TWINS (1988), KINDERGARTEN COP (1990) en JUNIOR (1994). Met de productie van BEETHOVEN (1992) en BEETHOVEN’S 2ND (1993) was Ivan Reitman verder dan ooit verwijderd van zijn ‘jeugdzonden’, om nog maar te zwijgen van de Harrison-Ford – en – Anne – Heche – op – een – onbewoond – eiland – draak SIX DAYS, SEVEN NIGHTS (1998).
Een boeiend carrièreverloop, zoveel is zeker, maar waartoe dit hele verhaal? Laat ik eerlijk zijn: voornamelijk om te verhullen dat er over Ivan Reitman’s nieuwste, EVOLUTION, weinig meer te vertellen valt dan dat deze vakkundig gemaakte maar van A tot Z voorspelbare SF-komedie niet de grote ommezwaai in ’s mans carrière is waarop we eerlijk gezegd ook niet eens zaten te wachten. Anderhalf uur pretentieloos vermaak, dat biedt dit verhaal over een meteoorinslag in de woestijn van Arizona met verstrekkende gevolgen. Tweederangs wetenschappers David Duchovny en Orlando Jones zijn er als de kippen bij, maar zodra duidelijk wordt dat de meteoor een buitenaardse levensvorm bevat die in ijltempo alle aardse flora en fauna begint te overwoekeren grijpen het leger en de ‘serieuze’ wetenschap in de gedaante van Julianne Moore in. Uiteindelijk zijn het natuurlijk tóch de stuntelaars die de mensheid van een zekere ondergang weten te redden en bezwijkt ijskoningin Moore tóch voor de nerdy charmes van Duchovny.
EVOLUTION zit vol met sterk anaal georiënteerde humor die, ik schaam me een beetje om het te moeten bekennen, eigenlijk wel werkt. Zo krijgt Orlando Jones, de Eddie Murphy van EVOLUTION, bij wie eerder langs rectale weg een alien bug is verwijderd, in de finale de kans om zich te revancheren door een inmiddels tot reusachtige proporties uitgegroeide buitenaardse blob een mega-klisma van Head & Shoulders shampoo toe te dienen. Ik bedoel maar. Het meest opmerkelijk aan deze carbon copy van GHOSTBUSTERS is, dat de platte grollen regelmatig worden afgewisseld met tamelijk effectieve schrikkers. En last but not least lof voor de dames en heren van de Tippett Studio, wier buitenaardse wezens in al hun bizarre verschijningsvormen tot de kleurrijkste van de laatste jaren behoren.
Copyright Jan Doense. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #51, juli/augustus 2001.
