FINAL FANTASY: THE SPIRITS WITHIN en LARA CROFT: TOMB RAIDER worden vaak in één adem genoemd. Beide films zijn gebaseerd op een populair computerspel en hebben een vrouw in de hoofdrol. Als ze dan ook nog vlak na elkaar worden uitgebracht, zijn vergelijkingen onvermijdelijk.
Feit is echter dat de twee films maar weinig raakvlakken hebben. TOMB RAIDER is popcornvermaak uit de James Bond/Indiana Jones-school met de wonderbra van Angelina Jolie als geheim wapen. FINAL FANTASY is nog het beste te omschrijven als AKIRA met betere software. Hoewel de film zeker niet volledig geslaagd te noemen is, gaan de ambities van de voornamelijk Japanse makers een stuk verder dan het zo spectaculair mogelijk in beeld brengen van de borsten van de heldin.
In de film is de aarde anno 2065 grotendeels vernietigd door buitenaardse indringers. Mensen leven in afgegrendelde nederzettingen, de rest van de planeet is een soort maan geworden. Militairen hebben een ruimtekanon gebouwd om de wezens van de planeet af te schroeien, maar Dr. Aki Ross zoekt het in een meer spirituele oplossing. Ze verzamelt de geesten van verschillende vormen van aards leven om een tegenkracht te ontwikkelen. Maar Aki heeft een verborgen agenda. Ze is zelf geinfecteerd door een buitenaardse geest, en haar genezing staat of valt met het succesvol uitvoeren van haar taak.
FINAL FANTASY: THE SPIRITS WITHIN wordt verkocht als de eerste volledig geanimeerde live action film. Het zijn geen sprookjesfiguren of speelgoedbeesten die hier door de computer tot leven worden gebracht, maar echte mensen. De film opent vol bravoure met een close up van een menselijk oog. Het is even schrikken te ontdekken hoe ver de techniek al gevorderd is. Huid en haar zijn het lastigst digitaal na te bootsen, maar in FINAL FANTASY lijken ze er toch in geslaagd. Van dichtbij zijn de personages uit de film bedrieglijk echt. Er is bijvoorbeeld zoveel tijd gestoken in de realistische weergave van Aki’s kapsel, dat het twintig procent van het productiebudget opslokte, aldus de persmap.
Toch valt er nog wel wat af te dingen op het fotorealisme van de film. In totaalshots zit je nog steeds naar animatiefiguren te kijken. Het geheim van leven is kennelijk nog steeds niet te vangen in eentjes en nulletjes. De acteurs bewegen mechanisch, hebben een koude oogopslag en krijgen van acteurs als Alec Baldwin en Ving Rhames neutrale stemmen mee. En als een computer elk gewenst personage kan simuleren, waarom kies je er dan voor om een speler op Ben Affleck te laten lijken, de meest levenloze acteur denkbaar? Aki is gelukkig geen sexy cyberbabe geworden, maar wat meer expressie had haar een aantrekkelijker heldin gemaakt. Een en ander maakt FINAL FANTASY net niet de doorbraakfilm die hij hoopt te zijn.
Wat de film dan wel is? In de eerste plaats een overdonderend visueel spektakel. De volledig virtuele wereld geeft de film de sensatie van een superieure computergame. Niet gehinderd door budgettaire beperkingen konden de makers zich te buiten gaan aan spectaculaire sets, zoals het vernietigde New York, en de resultaten mogen er zijn. De sombere sfeer van de film en de ecologische en spirituele boodschap (onmiskenbaar de Japanse invloed van regisseur/bedenker Hironubu Sakaguchi) geven FINAL FANTASY: THE SPIRITS WITHIN een meerwaarde die je bij Hollywoodspektakel niet snel tegenkomt. Als de makers er de volgende keer in slagen om dit huwelijk tussen manga en mainstream soepeler laten verlopen, zit er toekomst in een FINAL FANTASY-franchise.
Copyright Mark van den Tempel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #51, juli/augustus 2001.
