Hoe lang nog voordat Internet-goeroe Harry Knowles ontmaskerd wordt als de film-onbenul die hij is? Knowles mag in Hollywood tegenwoordig filmscripts lezen, rough cuts bekijken en sneak previews bijwonen. En de dikke man is zo vereerd door de rode loper die voor hem wordt uitgerold, dat hij alles prachtig vindt! Slim van de studio’s die een luis in de pels in korte tijd wisten om te turnen tot een loyale spreekstalmeester. Als een van de eersten zag Knowles END OF DAYS, en hij vond ‘m geweldig.
‘Not really your typical Arnold Schwarzenegger movie. The machismo is toned down. Arnold is more human…he’s flawed. He has problems in his life.’ Toen zagen enkele minder snel beïnvloedbare collega’s de film, en constateerden de ramp die de gewone bioscoopbezoeker inmiddels met eigen ogen kan aanschouwen. Knowles ging er nog maar een keer naar toe. En nog een keer. Okee, geen meesterwerk, was zijn uiteindelijke conclusie, maar toch een goede Arnold-film. ‘Peter Hyams will be given the much deserved pat on the back he needs, and the career boost to make more really cool movies.’ Really cool, zoals TIME COP en THE RELIC? Harry, END OF DAYS was puin als scenario en als work in progress, is puin als bioscoopfilm en zal ook als director’s cut op dvd puin blijven.
We kunnen het simpel houden: er deugt niks van. In de film doet Satan in de menselijke gestalte van een succesvol industrieel (Byrne) New York aan. Zo rond de jaarwisseling moet hij zijn reeds lang geselecteerde bruid (Tunney) ontmaagden, zodat in het derde millennium zijn nakomelingen eindelijk de touwtjes in handen krijgen. De duivel terug op aarde; was hij dan ooit weggeweest? Waarom liep het verwekkingsritueel bij de vorige millenniumwende spaak? Als de toekomstige mevrouw Satan allang uitverkoren is, waarom loopt hij dan rond als een kip zonder kop om haar te vinden, onderwijl benzine pissend en voetgangers vermoordend? Is het omdat Arnold het hem zo moeilijk maakt? Nauwelijks. Schwarzenegger’s personage, om onduidelijke redenen uitgerust met de bijbelse naam Jericho Cane, is zo’n ontzettende sukkel (type: gefaald bij de politie dus maar veiligheidsbeambte geworden) dat de Prins der Duisternis hem als een kakkerlak zou kunnen verpletteren. Maar nee, Satan wacht pas tot de laatste akte om zijn ware gedaante te tonen, en laat voor die tijd Arnold nog met een metrotrein over hem heen rijden.
Zo klinkt END OF DAYS misschien nog wel als een amusante film, maar al kijkende overheerst de ergernis. Er gaat nauwelijks een scène voorbij zonder een plat effect of een puberale grap. Wil Arnold in de openingsscène nog zelfmoord plegen, een minuut later stopt hij wat rotte sinaasappels, een scheut whisky en een oude pizza in een blender, onder met mom van ‘het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag.’ Het is de eerste van een hele serie flauwe one-liners, waarbij natuurlijk ‘go to hell’ niet mag ontbreken. De introductie van Gabriel Byrne (zou hij op zijn naam geselecteerd zijn?) doet ook niet bepaald vermoeden dat we met de aartsvader van het Kwaad te maken hebben. In een restaurant grijpt hij een vrouw bij de borsten, geeft haar een tongzoen en blaast vervolgens de tent op. Subtiel.
De aktie is van het kaliber dat je van een film van honderd miljoen mag verwachten, maar inventiviteit kun je niet kopen, zodat de James Bond-achtige set pieces snel gaan vervelen. Schokeffecten zijn povere variaties op reli-shockers als THE OMEN en THE EXORCIST, en een genootschap van geestelijken dat in een kelder de stigmata van een Poolse boerin bestudeert is alleen maar bezopen. END OF DAYS is exemplarisch voor de Hollywood-mentaliteit die stelt dat je geen goed verhaal nodig hebt als je ongelimiteerd kunt beschikken over ontploffingen en CGI. ‘Hopefully it will be the beginning of a trend,’ sluit Harry Knowles zijn recensie van END OF DAYS op zijn Aint-It-Cool site af. Ik hoop het niet.
Copyright Mark van den Tempel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #43, november 1999/januari 2000.
