Het zal kapitein Kevin Feige niet lekker hebben gezeten, maar om zijn peperdure zinkende schip te redden moest hij toch aankloppen bij die huurling met z’n grote bek.
Het is 2016. Het humoristische en creatieve DEADPOOL blaast een fris windje door de toen al redelijk uitgebluste superheldenwereld. Het is immers het jaar dat DC keutels als BATMAN V SUPERMAN en SUICIDE SQUAD uitpoept en Fox de daling inzet met X-MEN: APOCALYPSE. Als twee jaar later het vervolg op DEADPOOL verschijnt, is de grofgebekte superheld alweer achterhaald. Inmiddels hebben Taika Waititi en James Gunn de nodige humor en zelfspot in het MCU gespoten, is de X-MEN-reeks met LOGAN een R-rated pareltje rijker, en qua creativiteit wordt het niet veel beter dan SPIDER-MAN: INTO THE SPIDER-VERSE. De superheldenfilm lijkt sterker dan ooit, en dat cinematische universum van Marvel al helemaal. Anno 2024 is de tij gaan keren en lijken steeds minder mensen geïnteresseerd in de rommel die het MCU tegenwoordig aan zijn catalogus toevoegt. Dus moest producent Kevin Feige het personage Deadpool uit de kast trekken om weer een hit te scoren. En om het zekere voor het onzekere te nemen proppen ze Hugh Jackman als Wolverine er ook maar bij.
Maar hoe haal je die goeie ouwe Wolverine terug als het personage van Jackman, net als het MCU en DCEU, al enige tijd morsdood is? DEADPOOL & WOLVERINE opent meteen met het personage van Ryan Reynolds die uitleg geeft aan het publiek. ‘Jullie weten de titel van de film, dus we gaan er geen doekjes om winden. Ik ga Wolverine terugbrengen’, zegt Deadpool terwijl hij Wolverine opgraaft op de plek waar hij in LOGAN stierf. Wat volgt is een zeer appetijtelijke titelsequentie waarin Deadpool het dode lichaam van Logan gebruikt tijdens een brute knokpartij, terwijl Bye Bye Bye van *NSYNC klinkt. Want dat is wat de DEADPOOL-films altijd goed doen: creatieve en spectaculaire gevechten waarin bloed en ledematen in groten getale rondvliegen, terwijl een popliedje uit de jaren tachtig of negentig uit de speakers knalt. Dit amusante openingsgevecht laat ons gelukkig meteen zien dat komedieregisseur Shawn Levy met actie uit de voeten kan. En dat hij, na FREE GUY, dus blijkbaar wél grappige films met Ryan Reynolds kan maken.
In DEADPOOL & WOLVERINE heeft Deadpool Wolverine nodig om zijn universum te redden. Deze informatie krijgt hij van Matthew Macfadyen in de ondankbare rol van uitlegger. Macfadyen werkt bij de TVA (een organisatie die zich bezighoudt met tijdlijnen) en er wordt een hele emmer uitleg over het multiversum, springen in de tijd en dat soort gedoe over ons leeggegooid. Leuk voor de fanatieke liefhebbers van LOKI, maar de meeste kijkers zal het aan de reet roesten. Het flinterdunne verhaal doet er ook helemaal niet toe, wat het extra jammer maakt dat er zoveel tijd aan verloren gaat. Hetzelfde gebeurt halverwege de film opnieuw als Emma Corrin als de grote slechterik op het toneel verschijnt: ook haar personage, plan of achtergrond boeit geen zak. Maar goed, de vorige twee DEADPOOL-films kampten ook met enorm saaie antagonisten, dus het zal er wel een beetje bij horen.
Het belangrijkste aan Corrin als schurk Cassandra Nova is haar locatie: een plek waar de TVA alle afdankertjes naartoe dondert om ze te laten sterven. En laat dat nu de perfecte plaats zijn om een enorme bak met cameo’s te openen. Want dáár zit veel van de humor in DEADPOOL & WOLVERINE: verrassende gastoptredens, die hopelijk nog niet voor je verpest zijn (wat nog maar eens bewijst dat trailers en filmnieuws de bioscoopervaring meestal niet ten goede komen). De makers moesten wel echt aan de bak, want fans zijn de laatste jaren nogal verwend wat betreft cameo’s. Zo zagen we Maguire en Garfield in NO WAY HOME, doken Keaton en Clooney op in THE FLASH en ook het erbarmelijke DR. STRANGE 2 deed een poging tot een DEADPOOL-achtige scène met onder andere Patrick Stewart en John Krasinski. En toegegeven, de makers van DEADPOOL 3 hebben daadwerkelijk hun best gedaan en komen met best wat leuke verrassingen. Dus in veel bioscoopzalen zal weer lekker hard gegniffeld worden door fans die de rest van de zaal willen laten horen dat ze de knipoog begrijpen. Het merendeel van het publiek zal het worst zijn.
Wat de meeste mensen ook worst zal zijn, zijn de pogingen van Levy en consorten om het magere verhaaltje serieus te nemen. Godzijdank is dat in het geval van DEADPOOL & WOLVERINE niet heel veel, maar telkens als het even serieus wordt, valt op wat een dom idee dat eigenlijk is. Je stopt in THE NAKED GUN toch ook niet af en toe een scène waarin George Kennedy even serieus wil praten over zijn huwelijk? Gelukkig is DEADPOOL 3 alsnog voor zo’n tachtig procent pure, onvervalste, domme onzin. Het eerste half uur is vooral gevuld met grappen over de MCU (maar dan wel iets beter dan men probeerde in de laatste aflevering van SHE-HULK: ATTORNEY AT LAW) en de overname en ondergang van Fox. Als Hugh Jackman net in de film is verschenen, merkt Deadpool meteen op: ‘Ze gaan je dwingen dit te doen tot je negentig bent’. Het kissebissen tussen de twee titelfiguren is waar de meeste kracht van de film zit. De gastoptredens, fan service en lompe onzin zijn leuk en aardig, maar het grote hoogtepunt van DEADPOOL & WOLVERINE is als deze twee superhelden met elkaar op de vuist gaan in een Honda Odyssey.
