Radio Silence is een collectief van lowbudget horrorfilmmakers dat debuteerde met een segment in de anthologie V/H/S (2012) en wat later een bescheiden hit scoorde met DEVIL’S DUE (2014). Ze ambiëren een soort Blumhouse-lite te zijn en READY OR NOT is hun poging mee te liften op de golf van sociaal-geëngageerde horror die GET OUT (Jordan Peele, 2017) teweegbracht.
Hoewel de focus hier niet geïnstitutionaliseerd racisme is maar klassenverschil, volgt de film min of meer hetzelfde stramien: een jonge telg van een hechte, goed in de slappe was zittende familie introduceert een buitenstaander in de vorm van een nieuwe geliefde, welke ogenschijnlijk hartelijk ontvangen wordt. Net op het moment dat de onwennige nieuwkomer zich thuis begint te voelen, blijkt er echter een addertje onder het gras te zitten.
De nieuwkomer hier is Grace (Samana Weaving), een wereldse, maar tikkeltje volkse meid die het hart gestolen heeft van Alex (Mark O’Brien), de jongste zoon van de Le Domas dynastie. Deze familie heeft sinds de negentiende eeuw fortuin gemaakt met de verkoop van allerhande bord- en gezelschapsspellen. Als traditie hebben ze dan ook dat elke keer als een familielid trouwt, de nieuwe aanwinst een kaart moet trekken met daarop een willekeurig spel, wat vervolgens gespeeld gaat worden. Hoewel de voortekenen dat er iets niet in de haak is met deze familie zich ’s middags bij de trouwerij al aandienden (onder andere een uiterst boos kijkende tante en een schoonmoeder die blijft informeren of ze het echt wel zeker weet, plus dat iedereen er uit ziet alsof ze uit een Tim Burton film zijn komen lopen), gaat Grace maar gewoon mee in de traditie. Ze trekt ‘verstoppertje’ en heeft vervolgens tot 100 om zich ergens in het enorme landhuis te verbergen.
Waar de grote clou bij ijkpunt GET OUT subtiel ingeluid wordt, waardoor je als kijker wel aanvoelt waar het heen gaat maar het niet uitgespeld krijgt, krast READY OR NOT het gelijk met nagels en al op het schoolbord. De overdreven barokke aankleding, de karikaturale familieleden en de constante nadruk op het feit dat ze niet “one of us” is, laat er geen twijfel over bestaan dat Grace haar leven niet meer zeker zal zijn vanaf het moment dat ze het jawoord verkondigt. De makers leggen alles er zo dik bovenop dat ze vanaf het begin effectief hun eigen film ondermijnen. Wat een strakke, zelfbewuste horrorkomedie had kunnen zijn waarin de twee elementen elkaar versterken, a la THE CABIN IN THE WOODS (Drew Goddard, 2009), verwordt helaas te snel tot een rommelige klucht die precies het tegenovergestelde bewerkstelligt.
De lichte toon, het hoge tempo en enkele volbloed gore momenten zorgen er echter voor dat je je geen moment hoeft te vervelen. Het kan alleen voor de geoefende kijker een frustrerende ervaring zijn om iets met zoveel potentie te zien vervallen tot zoiets middelmatigs. Alsof je bij een goede vriend uitgenodigd bent voor een stevig potje schaak, maar bij aankomst blijkt dat de huiskamer vol zit en de Twistermat op de grond ligt, omdat dat nou eenmaal leuker is voor iedereen. Nog steeds vermakelijk, maar je verwachtte gewoon iets uitdagenders. Zo is Grace een uitstekende heldin, maar de schrijvers zijn vergeten haar uit te rusten met ook maar enig eigen initiatief. Het verhaal mist node een moment waar zij de rollen omdraait. Nu hangt haar overleven vrijwel compleet af van toeval en het gestuntel van haar schoonfamilie, terwijl de afgebakende landhuis-setting, met zijn vele kamers en geheime bedieningscorridors, zich nou juist zo goed leent voor een daadwerkelijk spannend kat-en-muisspel. Helaas is READY OR NOT uiteindelijk weinig meer dan een vleesgeworden aflevering van Tom & Jerry.
Distributeur: Walt Disney/Fox (BE: 28 augustus, NL: 24 oktober 2019). Copyright Daan Snouck Hurgronje. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 23 oktober 2019.
