TGIF | Nu de bioscopen weer open gaan (jippie!) is er straks weer genoeg te zien, maar laten we ook de oude meuk niet vergeten.
Al is het maar omdat de oude titels populair genoeg blijven voor steeds nieuwe versies. Zo krijgen we een HIGHLANDER-reboot onder regie van Chad Stahelski – hij van JOHN WICK. Henry Cavill is in gesprek voor een hoofdrol en als hij hapt, komt die productie weer een stap dichterbij. Chad Michael Murray staat al vast om Ted Bundy te spelen in AMERICAN BOOGEYMAN, de zoveelste film over de seriemoordenaar die deze ‘hulde’ niet verdient. Heel wat vrouwvriendelijker is het ensemble van GUNPOWDER MILKSHAKE met namen als Lena Headey, Angela Bassett, Carla Gugino, Michelle Yeoh en Karen Gillan. Terwijl Tom Cruise druk is met deel 7 en 8 blikken we terug op de eerste MISSION: IMPOSSIBLE. Die hit kreeg de nodige kritiek dus hoe heeft het toch zo lang stand gehouden?
Over terugblikken gesproken: de finale van LOST was in 2010 het einde van de gezamenlijke tv-ervaring. De schrijvers, acteurs en crewleden blikken terug op het fenomeen. Het is een lange tekst, maar niet te versmaden voor de fans. DROP DEAD FRED is – zeker binnen Hollywood – ook wel een fenomeen te noemen. De Amerikaanse film van Ate de Jong en Rik Mayall was een komedie met een serieus onderwerp, die werd gepromoot als kinderfilm. Tien jaar ouder en nog tig keer zo vreemd is POLYESTER van John Waters, die vertelt over zijn culthit, het maakproces en het geheim van het succes. Minder populair maar niet minder intrigerend is Francis Ford Coppola’s YOUTH WITHOUT YOUTH en zijn terugkerende thema van de sterfelijkheid. Een ander ondergeschoven kindje is de Disneyfilm THE BLACK CAULDRON, die een roerige ontstaansgeschiedenis had. Een heel wat soepelere aanloop had RAIDERS OF THE LOST ARK: Lawrence Kasdan, George Lucas en Steven Spielberg bespraken hun idee, namen dat gesprek op en gebruikten dat om het scenario te schrijven. Tenslotte een terugblik op alle Batmans om te turven of hij meer misdaden pleegde dan hij voorkwam.
Cillian Murphy had Batman kunnen zijn; hij vertelt over zijn screentest, zijn verbazing over de populariteit van PEAKY BLINDERS en hoe hij daar toch maar mooi zijn rol in A QUIET PLACE 2 aan te danken heeft. Peter Cushing babbelt vanaf gene zijde – nee geintje: via een oud interview – en blijkt een aardige vent te zijn, en meer dan zijn Hammer-rollen. Er wordt een blik geworpen op het oeuvre van Mike Flanagan, die in 2011 debuteerde met ABSENTIA en ons verder onder andere OCULUS, GERALD’S GAME en DOCTOR SLEEP bracht. Dave Bautista is ongeveer net zo lang bezig in filmland en heeft ook al het nodige gepresteerd. Terwijl de meeste worstelaars blijven steken in hun imago, ontpopt Bautista zich als een verdienstelijk acteur. Dat deed hij zelfs in ARMY OF THE DEAD, een film die onder vuur ligt omdat in sommige scènes een paar kapotte pixels te zien zijn. Daarom is de film al omgedoopt tot ‘Army of the Dead Pixels’. Arme Zack Snyder, die het er ook van langs krijgt in het debat DCEU versus MCU. In plaats van te kijken welke superheldenfranchise beter is, wordt gekeken naar de verschillen en wat die betekenen. Maar wie al heeft besloten dat MCU cooler is, kan zijn lol op bij de ‘honest trailer’ van alle DCEU-films bij elkaar. Voor de anderen: het is frappant hoezeer die films op elkaar lijken.
Van persoonlijke gruwels schakelen we over naar echte gruwels en de volgende jubilaris: PULSE. Die Japanse griezelfilm bewees twintig jaar geleden dat je geen jumpscare nodig hebt om mensen de stuipen op het lijf te jagen. Een andere klassieke parel is DELLAMORTE DELLAMORE uit 1994, die horror, romantiek, komedie en stripgeweld combineert met een intelligent script en uitstekende vertolkingen. Vulture heeft een lijst gemaakt van de 55 beste LHBT-horrorfilms en middels een aantal video’s blikken we terug op THE TAKING OF DEBORAH LOGAN en hoe dat meer is dan alleen een verhaal over een gestoord oud wijf, we krijgen de geschiedenis van de horror-trilogie BASKET CASE. En omdat we daar geen genoeg van krijgen, duiken we weer in de ontstaansgeschiedenis van THE EVIL DEAD en hoe Sam Raimi op zijn twintigste (!) een meesterwerk wist te maken.
Laten we, ook als we straks weer de nieuwste titels in de bioscoop kunnen zien, de oude films niet vergeten en hulde geven aan filmconservering. Al wil daarbij soms wel eens de kleur, montage of geluidsband veranderen. Des te interessanter om te kijken naar het hoe en waarom van die veranderingen. Op streaming krijg je namelijk niet altijd de versie te zien die je uit de bioscoop kent. Als je al na uren zoeken tenminste de gezochte film kunt vinden. Een goede bron voor tips is de twitterfeed van BBC Arts, waar ze onder de hashtag #InsideCinema bijvoorbeeld kijken naar de impact van de campy schurk aan de hand van PSYCHO, SKYFALL en een aantal Disneyklassiekers.
Fijn weekend!
