Ik ben een beetje allergisch voor highlanders. Eind vorig jaar was ik in Londen, waar op dat moment welgeteld één genrefilm in de bioscopen draaide: HIGHLANDER III: THE SORCERER. Ik ben niet gegaan. Later vernam ik dat deel drie nu juist weer stukken leuker is dan deel twee. Dus op de terugweg van het Brusselse Festival du Film Fantastique tóch maar even de futuristische megaplex Metropolis te Antwerpen aangedaan om de film uit te checken.
Metropolis is de bioscoop bij uitstek om een film als HIGHLANDER III te ondergaan. Horen en zien vergaat je en zo heb je bij een middelmatige film al gauw het gevoel dat je naar een meesterwerk zit te kijken. Zo niet bij HIGHLANDER III, overigens. Toegegeven, dit derde deel uit de avonturen van de onsterfelijke Connor McLeod (Lambert) is tamelijk onderhoudend, maar dat is vooral de verdienste van Mario van Peebles. Hij speelt Kane, de ‘sorcerer’ uit de titel, een gewetenloze schurk die vanuit het zestiende eeuwse Japan in het hedendaagse New York belandt om Onze Held het leven zuur te maken. Van Peebles schmiert er duchtig op los en lijkt deze film, in tegenstelling tot Lambert, geen seconde serieus te nemen. Maar Kane wordt dan ook niet, zoals McLeod, geplaagd door voortdurende visioenen van de Vrouw van zijn Leven, die door de eeuwen heen in gereincarneerde vorm telkens weer opduikt. Om dit verhaal niet nodeloos langer te maken: Kane wordt natuurlijk uitgeschakeld, waarna McLeod zich met zijn zoontje en de nieuwste incarnatie van de Vrouw van zijn Leven in Schotland terugtrekt in de hoop op een rustige voortzetting van zijn eeuwige leven. Eind goed al goed. Kids will love it. *1/2 Copyright Jan Doense. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #18, p3.
