Qua ambitie en originaliteit steekt DELLAMORTE DELLAMORE met kop en schouders boven de naaste concurrentie uit.
Deze recensie was onderdeel van bespreking van THE ALL-NIGHT HORROR SHOW 1995 in SN #19
Het meest ambitieuze aandeel in het programma wordt geleverd door DELLAMORTE DELLAMORE, de nieuwe film van Michele Soavi. Het verhaal speelt zich af op een rustiek Italiaans kerkhof, waar Rupert Everett in de rol va Francesco Dellamorte toezicht houdt op de dodenakkers. Helaas zijn het de doden zelf die voor onrust zorgen door zich te pas en te onpas uit hun graven te verheffen.
Zoals we in het vorige nummer van SN konden lezen, beschouwt de regisseur zijn vertelling deels als een parabel over het hedendaagse Italië, waar uitgerangeerde politici te pas en te onpas hun comeback maken. Net zombies dus. Al kan DELLAMORTE DELLAMORE gezien worden als Soavi’s meest uitgebalanceerde film tot nu toe – met mooi, onderkoeld spel van Everett en de prachtige Anna Falchi als zijn tegenspeelster – een verpletterende shocker is het niet. Ter verdediging van de maestro wijzen zijn fans op het poëtische, metaforische karakter van de film, maar daar kopen de verstokte gorehounds onder ons natuurlijk niets voor. Met name het multi-interpretabele, van spektakel verstoken einde zal de laatsten met een onbevredigd gevoel achterlaten. Qua ambitie en originaliteit steekt DELLAMORTE DELLAMORE echter met kop en schouders boven de naaste concurrentie uit, zodat de Silver Scream Award die de film op het laatste WoT in de wacht sleepte, verdiend mag heten.
 Copyright Steef de Koning. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #19, juni/juli 1995.
