De antichrist is weergekeerd en op zoek naar een aantal magische edelstenen waarmee hij zijn pa op aarde kan terugtoveren.
De warlock wordt letterlijk herboren en met een bizarre landkaart (van spataderen!) als leidraad begint hij aan een speurtocht door de VS. De huidige bezitters van de stenen ontdekken gaandeweg het verhaal dat het hun noodlot is de warlock te dwarsbomen, en dat is maar goed ook anders hadden wij geen film. Of het na de hindernisrace werkelijk tot de in de titel beloofde reuzenstrijd komt verklappen we echter niet. WARLOCK: THE ARMAGEDDON wordt als een originele film op de markt gebracht, maar ook zonder het nummer in de titel weten we dat het hier gaat om een opgewarmd gegeven. Ook in de eerste WARLOCK (Steve Miner, 1991) speelde Julian Sands de toverende Gevallen Engel en hij ziet er weer lekker uit: goed in het pak en met fris gewassen blond haar dat zelfs bij windstilte mooi kan wapperen. De handsome devil zelf omschrijft de vooruitgang sinds de eersteling als volgt: ‘No ponytail. He’s seen a few rockvideos but basicly he’s still the fulfilment of everyone’s desires’.
De film bevat alle ingrediënten voor wat tijdens het Weekend of Terror een Zaal 1-film heet: actie, fantasy, splatter en lekkere wijven. Bovendien zijn deze smaakmakers zo royaal gedoseerd, dat ze samen met het trekpop-acteren, garant staan voor een verdiend cult-stempel. Regisseur Anthony (HELLRAISER III) Hickox maakte een film die je met een kilootje Jozo moet nemen, maar daarom niet minder leuk is.
[Bespreking in het kader van The Weekend of Terror XI; zonder puntenwaardering]
Copyright Bart Oosterhoorn. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #12, april 1994.Â
