Op de eeuwigheid zijn 1800 jaar vermoedelijk niet meer dan een schilfer in de tijd, maar toch begint Satan’s gedrag tekenen van irritatie te vertonen: het is Hem in al die tijd niet gelukt een aardse bruid te vinden, die zich vrijwillig aan Hem geeft (een voorwaarde om op aarde terug te keren en de totale destructie ervan kordaat ter hand te nemen).
Anno nu heeft Satan Zijn oog laten vallen op de beeldschone en kuise Kris Miller (Laurence) en dus is het tijd om een troefkaart uit te spelen.Die vindt Satan in de warlock (zwarte magiër) Philip Carrington (Payne). Deze tracht Kris tot vrijwillige overgave te dwingen door al haar vrienden en kennissen op gruwelijke wijze uit de weg te ruimen. Hoe Carrington hiermee Kris’ affectie en bereidwilligheid denkt te winnen, vermeldt de historie niet. Amerikanen noemen zo’n film in één adem an in-name-only direct-to-video sequel en dat is deze WARLOCK III ook. Enig verband met de oorspronkelijke WARLOCK (Steve Miner, 1988) en diens sequel WARLOCK: THE ARMAGEDDON (Anthony Hickox, 1993) is er niet en dat betekent o.m. dat noch Richard E. Grant noch Julian Sands van de partij zijn. Hetgeen jammer is, want de onderhavige film kan wel wat personality gebruiken. De film is bevolkt met Kris’ college pals, die zich uitputten in pseudo-hippe, geile en sex-geobsedeerde prietpraat. ‘Hey, that’s weird, man, awsome!’, roepen deze potheads als Carrington weer een staaltje zwarte magie uit z’n mouw schudt, niet beseffend wat de man voor hen in petto heeft.
Zoals gebruikelijk in dit soort films duurt zelfs de hevigste reactie op een paranormaal verschijnsel niet langer dan vijf seconden en houdt geen enkele consequentie in voor het verdere handelingsverloop. Intussen schicht de bliksem, rolt de donder, faalt de electriciteit bij voortduring (altijd een veeg teken), klapperen de luiken en gutst de stortregen, maar temidden van alle continue kletskoek levert deze machinerie geen moment van suspense op en laat de warlock zich ook nog verrassend eenvoudig door Kris in de luren leggen. Voor een zwarte magiër met eeuwenlange ervaring is dit op z’n allerminst teleurstellend. De zwarte magie is ook niet meer wat ’t geweest is. Verdere wapenfeiten van regisseur Eric Freiser zijn vooralsnog onvindbaar.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #49, voorjaar 2001.
