Vampiers zijn sinds graaf Orlok in NOSFERATU, EINEN SYMPHONIE DES GRAUENS (1922) niet meer van het witte doek te s
U begrijpt: VAMPIRES is een nepdocumentaire. De Belgische filmmaker Vincent Lannoo toont het reilen en zeilen van een vampierhuishoudinpietsen. Toch verandert er wel iets.
Zo was Bela Lugosi al een veel deftiger graaf dan voorganger Max Schreck, en voegde Christoper Lee nadien een nogal aardse, seksuele dimensie toe. In de jaren 80 was het definitief gedaan met de mythe en het mysterie. Vampiers reden in NEAR DARK (zie ook SN#83, p.41) rond in een groezelig busje. Tegenwoordig (Joss Whedons Buffy, True Blood, THE TWILIGHT SAGA) zijn het zelfs love interests, met wie we intens meeleven.
Toch kwamen we al die tijd nooit te weten wat hun bloeddorst precies inhoudt. Om daarachter te komen spoorden verschillende cameraploegen een groepje bloedzuigers op in België. De opnames bleken moeilijker dan verwacht, zo lezen we op de begintitels van VAMPIRES. De eerste twee filmcrews werden leeggezogen. We krijgen het filmmateriaal van de derde filmcrew te zien, zoals dat achteraf werd teruggevonden. Waar hoorden we dat toch eerder?
U begrijpt: VAMPIRES is een nepdocumentaire. De Belgische filmmaker Vincent Lannoo toont het reilen en zeilen van een vampierhuishouding die onder leiding staat van Georges (Carlo Ferrante) en zijn geschifte vrouw Bertha (Vera van Dooren). Ze ruziën met hun puberdochter, hangen verveeld rond en prijzen de slappe Belgische justitie voor het gemak waarmee ze aan mensenbloed kunnen komen. Het zijn bijna normale mensen, deze Georges en Bertha, die met hun namen en status een flink eind zijn verwijderd van hun voorvaderen Orlok en Lestat de Lioncourt. En dat verlies aan status is precies waar het Lannoo om te doen is. Zo woont in de kelder onder Georges en Bertha een snobistisch vampierstelletje dat geïrriteerd is omdat het niet in het grote huis mag wonen. De kelder is zo krap, dat hun kisten rechtop moeten staan en ze ‘s nachts geen oog dichtdoen.
Lannoo gaat in zijn derde speelfilm wederom niet voor nauwkeurige observaties of geraffineerde knipogen. Hij melkt een leuk uitgangspunt uit met een aaneenschakeling van flauwe grappen. De waardering voor VAMPIRES hangt daarmee geheel af van het gevoel voor humor en uithoudingsvermogen van de kijker. Het is een euvel waaraan zijn vorige films ook al leden. Lannoo’s debuut STRASS (2001) is een mockumentary waarin een televisiecrew een Brusselse toneelschool bezoekt en de onbeschofte lesmethoden van de leraar registreert. Deze twintigste Dogmafilm had een sterk uitgangspunt, maar ging mank aan een karikaturale hoofdpersoon. Ook de opvolger ORDINARY MAN, over een meubelverkoper die per ongeluk een man vermoordt en diens vriendin gijzelt, lijdt aan gebrek aan subtiliteit. Het leverde Lannoo naast negatieve recensies overigens wel de publieksprijzen op van de fantastische filmfestivals van Brussel en Amsterdam. VAMPIRES is de flauwste van de drie. De geruisloze uitbreng op een Belgisch dvd-label zal Lannoo hopelijk achter de oren doen krabben.
Copyright Ronald Simons. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #88, winter 2010.
