‘The impact happened at 3.15 p.m. The first of the occupied passenger cars was severed in half and sent careening in two directions. The second of the passengers cars was crushed and dragged for four hundred feet. One hundred eighteen passengers and seven crew members were on the passenger train. There is only one reported survivor.’
Meer dan dit kom je middels de veelbelovende trailer niet te weten over UNBREAKABLE – behalve dat het de nieuwe film van ‘de maker van THE SIXTH SENSE‘ betreft. Het promotieteam van het recente WHAT LIES BENEATH, dat die film met zijn alles onthullende campagne voor minstens de helft te grabbel gooide, zou hier dus een voorbeeld aan kunnen nemen. Geheimhouding is ook bij deze film van M. Night Shyamalan verplicht, hoewel de wetenschap van het bestaan van de jaw dropping climax eigenlijk alweer teveel voorkennis is.
Met meer beelden dan woorden zet Shyamalan het fascinerende verhaal uiteen van David Dunn (Willis), een beveiligingsbeambte die met een zelfde midlife crisis kampt als Kevin Bacons karakter in STIR OF ECHOES. Het auto-ongeluk dat in zijn highschool-tijd abrupt een einde maakte aan zijn sportcarrière vreet nog steeds aan hem, iets waar zijn huwelijk met zijn jeugdliefde Audrey (Penn) meer en meer onder te lijden heeft. Zoals de hypnosesessie iets bijzonders in Bacon deed ontwaken, zo komt Willis in het middelpunt van de belangstelling te staan wanneer hij als enige een gruwelijk treinongeluk overleeft. Dunn wordt benaderd door de hem onbekende Elijah Price (Jackson), een handelaar in comic art die lijdt aan osteogensis imperfecta, een ziekte die zijn botten vermolmt en hem bijna de helft van zijn leven in het ziekenhuis of een rolstoel heeft doen doorbrengen. Price claimt een verklaring te hebben voor Dunns onkwetsbaarheid: hij stelt dat de security guard uitzonderlijke krachten bezit waarmee hij voorbestemd is de mensheid te helpen.
De rollen van deze twee personages werden Willis en Jackson letterlijk op het lijf geschreven; beide acteurs zegden hun medewerking aan het project toe nog voordat ze ook maar één letter hadden gelezen. Dat Jackson een acteur van grote klasse is, wisten we al. Wanneer Price voor de zoveelste keer in een rolstoel belandt, lees je alleen al in Jacksons gekwelde oogopslag alle pijn en vernedering die dit met zich meebrengt. Maar dat Willis meer kan dan al schietend en knokkend in een bezweet hemdje DIE HARD-achtige oneliners te slaken, verbaast me telkens weer. Nog meer dan in THE SIXTH SENSE weet de acteur door voornamelijk stil spel volmaakt geloofwaardig een gedeprimeerde man van middelbare leeftijd neer te zetten.
De tweede grote film van Shyamalan is op alle fronten intrigerend. Net als THE SIXTH SENSE wordt hij tergend subtiel opgebouwd: stapje voor stapje ontvouwt zich het mysterie rond de ‘onbreekbaarheid’ van Dunn. Maakte Shyamalan in THE SIXTH SENSE al slechts met mate gebruik van geijkte schokeffecten, in UNBREAKABLE ontbreken deze in het geheel – al telt de film minimaal drie uiterst beklemmende scènes die je naar de strot grijpen. Shyamalan is ook meer geinteresseerd in de ontwikkeling van zijn personages dan in de ’thrill’ die de mogelijk paranormale gaven van Dunn teweeg zouden kunnen brengen. Twee uur lang weet hij het publiek met de emoties van de hoofdrolspelers mee te voeren: voor hén is ook niets wat het lijkt en hebben alle losse puzzelstukjes en details meer betekenis dan je op het eerste gezicht zou vermoeden (let net als bij THE SIXTH SENSE bijvoorbeeld op de functie van sommige kleuren in het verhaal).
De enige kanttekening die je zou kunnen plaatsen is dat UNBREAKABLE op sommige punten frappante overeenkomsten met David Cronenbergs Stephen King-verfilming THE DEAD ZONE vertoont, maar dat zij Shyamalan vergeven. Misschien dat de film, getuige de reacties van sommigen op internet, plottechnisch niet bij iedereen hetzelfde ‘wow!’-gevoel als zijn voorganger weet op te wekken. Wat dan in elk geval rest is een visueel prachtige en ingenieuze film met een lange nawerking, gemaakt door een getalenteerde regisseur die er alles aan doet om de platgetreden paden van het genre te ontwijken.Â
Copyright Robbert Blokland. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #48, november 2000/januari 2001.
