Ruim een maand geleden werd ik volkomen verrast toen vrienden mij voor mijn 25ste verjaardag een video over mijn eigen leven overhandigden.
Vrienden, kennissen, collega’s, allemaal hadden ze openhartig de ludieke en impertinente vragen beantwoord, die de makers van de band hen hadden voorgelegd. Het resultaat was een even vermakelijk als encyclopedisch uur, voor mijzelf en voor iedereen die mij en mijn besognes een beetje kent. Dit laatste is essentieel om van de film te kunnen genieten, want mensen voor wie ik slechts initialen onder een recensie ben, zal het waarschijnlijk allemaal worst wezen.
Exact hetzelfde geldt voor Sarah Kelly’s documentaire FULL TILT BOOGIE, die voor vrienden en fans van Quentin Tarantino en zijn films even vermakelijk als vrijblijvend zal zijn. De met een Oscar gelauwerde scenarist-regisseur vroeg zijn ‘set production assistant’ na PULP FICTION een film te maken over de totstandkoming van zijn volgende project, FROM DUSK TILL DAWN. Tarantino liet de regie van zijn nieuwe productie over aan vriend en collega Robert Rodriguez, maar vertolkte zelf wel een hoofdrol als gangster Richie Gecko die samen met zijn broer Seth een gezin gijzelt en samen met hen in een door vampieren bevolkt bordeel annex bar terechtkomt.
FROM DUSK TILL DAWN won in 1996 de Silver Scream Award, wat eigenlijk al genoeg zegt over de reputatie die de film onder genrefans geniet. Toch riep hij onder veel critici gemengde gevoelens op. Het voornaamste punt van kritiek betrof het feit dat de pretentieloze pretfilm in twee weinig met elkaar van doen hebbende delen uiteen viel: de geslaagde roadmovie over de trip naar de Titty Twister maakt na een uur vrij abrupt ruim baan voor een gore-orgie die zich goed met genreklassiekers als BRAINDEAD kan meten.
Dit ‘vlees noch vis’-verwijt is voor de puriteinen zeker ook van toepassing op FULL TILT BOOGIE, dat constant van de hak op de tak springt. De titel betekent zoveel als ‘volledig los’ – en een betere term om de film te karakteriseren kan je inderdaad niet vinden. FULL TILT BOOGIE is documentaire noch ‘making of’; het is bovenal een verslag van een familiaire groep mensen die met bijzonder veel plezier een film maakt. Gedurende de tien weken die het schieten van de film duurde, had Kelly carte blanche om alle perikelen op de set vast te leggen. Vrijwel alle medewerkers kwamen voor haar lens om over hun ervaringen met de productie te vertellen: van acteurs tot key grips, van producenten tot cateraars, van special effects-wizzards tot chauffeurs. Dit levert zeer diverse commentaren op: hoogdravend gereutel van Harvey Keitel die tijdens FROM DUSK TILL DAWN de ware aard van het acteren heeft ontdekt, naast de opmerking van assistent-nummer-zoveel, dat hij bij de film werkt vanwege de kick beroemdheden te zien eten. Behalve gesprekken met de medewerkers bevat de film ook fragmenten van allerhande al dan niet interessante gebeurtenissen op de set: het afbranden van de pui van de Titty Twister (‘Verf het schuim maar zwart en film vooral door!’), dronken nachten in obscure karaokebarretjes, dreigende vakbondsstakingen (omdat de crew grotendeels uit niet-aangesloten werknemers bestond), allerhande natuurlijke elementen die de set teisteren (variërend van zandhozen tot stortregens), de interne ‘best butt’-verkiezing, gelamenteer van het personeel over de idiote werktijden en het slechte eten, etcetera.
Voor fans van Tarantino in het algemeen en van FROM DUSK TILL DAWN in het bijzonder is FULL TILT BOOGIE een absoluut feest. Anderhalf uur lang ben je deelgenoot van het saamhorigheidsgevoel dat tijdens de productie op de set moet hebben overheerst. Maar mensen die warm noch koud worden van de ex-videoklerk of de publieksfavoriet van het 13e Festival van de Fantastische Film, kunnen deze zeer vermakelijke fanfilm aan zich voorbij laten gaan.
NB: FULL TILT BOOGIE is geen op zichzelf staande videorelease. Wie FROM DUSK TILL DAWN III huurt, krijgt de documentaire, die ook te vinden is op de dvd’s van de beide FROM DUSK TILL DAWN-vervolgen, gratis mee.
Copyright Robbert Blokland. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #48, november 2000.
