Wat ooit begon als leuk kinderspeelgoed, is in handen van Michel Bay uitgegroeid tot een domme en luidruchtige ramp van, alweer, tweeënhalf uur.
In 1969 ontdekten de bemanningsleden van Apollo 11 op de maan de resten van een immens ruimteschip van de planeet Cybertron. Of, wacht, nee… De resten zijn door de Russen meegenomen en liggen nu verborgen in Tsjernobyl!
Dat is het begin van een nieuwe aanval van de kwaadaardige Decepticons onder leiding van Megatron! Of, nee, wacht, een andere buitenaardse bot is nóg gevaarlijker!!
Nou ja, het heeft in elk geval iets te maken met een ruimtebrug die gevormd wordt door vijf zuilen. Wacht! Nee! Honderd zuilen!!!
Michael Bay ten voeten uit. TRANSFORMERS: DARK OF THE MOON probeert TRANSFORMERS (2007), TRANSFORMERS: REVENGE OF THE FALLEN (2009) én zichzelf voortdurend te overtreffen. Toch is het idee nog steeds hetzelfde: de Autobots, enorme robots van de planeet Cybertron, kunnen zich in enkele secondes transformeren tot racewagen, vliegtuig of truck. De Decepticons zijn hun vijand. De Autobots en hun leider Optimus Prime staan in principe aan de goede kant, maar wanneer het vechten eenmaal begint gaat evengoed alles kapot. De nieuwe vijandelijkheden worden ditmaal dus ingeluid door de vondst van dat buitenaards ruimteschip op de maan.
Sam Witwicky is het enige personage van vlees en bloed in deze film. Je moet het Shia LaBeouf nageven: hij probeert tenminste nog iets te maken van de driftige jonge held. Josh Duhamel en Tyrese Gibson, in deel twee nog geïntroduceerd als leading men, zijn weer gedegradeerd tot cannon fodder. John Malkovich (geestig), John Turturro, Frances McDormand, Hugo Weaving en Peter Cullen droegen hoofdzakelijk hun naam, stem en bankrekeningnummer bij. Patrick ‘McDreamy’ Dempsey speelt de meest bespottelijke rol uit zijn toch al niet briljante carrière. Megan Fox is wegens ongehoorzaamheid vervangen door een ander setje siliconen: voormalig Victoria’s Secret model Rosie Huntington-Whiteley.
Fox krijgt, bij monde van een Autobot, zelfs nog een trap na. De actrice had Bay in het Britse tijdschrift Wonderland vergeleken met Adolf Hitler en dat ging te ver in de ogen van producent Steven Spielberg, die kennelijk geen moeite heeft met Bay´s racistische stereotyperingen, militarisme en virulente seksisme. Het is vrijwel onmogelijk TRANSFORMERS niet in politieke termen te zien. Bay zelf heeft het kinderspeelgoed tot propaganda-instrument gemaakt. Optimus Prime draagt niet voor niets de kleuren van de Amerikaanse vlag. De finale van DARK OF THE MOON laat er weinig misverstand over bestaan hoe de oorlog in Irak beëindigd dient te worden: Autobots nemen geen gevangenen.
Los daarvan is Bay er met de hulp van Industrial Light & Magic opnieuw in geslaagd 154 minuten film dicht te smeren met robotgevechten, explosies, clichématige dialogen en vrijwel niet te volgen gebeurtenissen. Hier wordt niet nagedacht over wat we te zien krijgen – zolang het maar beweegt, schiet of heel veel lawaai maakt. Moet nog gezegd worden dat het eentonig wordt op den duur? Zelfs een aardige (maar uit CLOVERFIELD gestolen) sequentie in een scheefhangende glazen kantoortoren wordt verprutst omdat Bay niets begrijpt van tempo, rustpunten of spanningsopbouw.
Bay is dat jongetje van vroeger dat jou altijd overschreeuwde omdat hij een nóg geweldiger superkracht of een nóg veel gevaarlijker wapen had. Op den duur hield je de speelgoedkist maar liever gesloten.
Di: Universal (NL en B: 29 juni) Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 29 juni 2011.
