De ruimteoorlogen met levende acteurs zijn even uitgewoed, maar George Lucas zou George Lucas niet zijn als hij niet snel een paar andere mediakanalen vond voor zijn inmiddels meer dan dertig jaar oude STAR WARS-franchise. Volgende maand kunnen gamers zich massaal storten op Star Wars: The Force Unleashed. Maar nu dus eerst de geanimeerde bioscoopfilm THE CLONE WARS.
We vallen met onze neus in de boter, wanneer de Jedi-ridders in de eerste scène van de film tevergeefs een overmacht van robots proberen te weerstaan. Dankzij heldenmoed en vernuft van oude getrouwen Obi-Wan Kenobi en Anakin Skywalker is het klusje binnen een kwartiertje geklaard en maakt de hoofdplot zijn opwachting. De zoon van Jabba the Hutt is ontvoerd, waarop de Jedi’s de vadsige monsterpad met frisse tegenzin te hulp schieten om een wankel verdrag niet in gevaar te brengen. Opnieuw breken er schermutselingen uit, blijkt de ontvoering een vuig opzetje om de Jedi’s in diskrediet te brengen en komt alles toch nog op zijn pootjes terecht.
Star Wars-completisten laten zich THE CLONE WARS natuurlijk niet ontzeggen, maar je kunt je afvragen wat de rest van de mensheid in Lucas’ ‘galaxy far, far away’ nog te zoeken heeft. Opvallend en misschien zelfs wat tegendraads is dat de film niet geforceerd state-of-the-art probeert te zijn. Het hypperrealisme van Robert Zemeckis’ BEOWULF stond duidelijk niet op de agenda. Ondanks de drie dimensies suggererende computereffecten oogt THE CLONE WARS als een echte tekenfilm, met hoekig getekende personages en decors en een ingehouden kleurenpalet. Niet eens zo verkeerd eigenlijk. Het is vooral de routineuze invuloefening van aflevering zoveel uit de sage, die de film voor niet-ingewijden dan weer tamelijk oninteressant maakt. De complexiteit en ambitie van Japanse sf-animatie zoals APPLESEED en VEXILLE of, beter nog, GHOST IN THE SHELL, ontbreekt. THE CLONE WARS lijkt eerder een tot speelfilmlengte opgerekte aflevering van een tv cartoon, waar je je hoofd absoluut niet bij hoeft te houden.
Terwijl de actie lekker voortdendert, vlechten de makers een overzichtelijk netwerk van relaties tussen de diverse personages, met op de voorgrond het voorspelbare, in wederzijdse waardering uitmondende gehakketak tussen Anakin en zijn nieuwe schildknaapje (-knapinnetje om precies te zijn) Ahsoka. Iedereen houdt zich keurig aan zijn rol; een held is een held, een boef een boef. THE CLONE WARS lijkt een duidelijker afgebakende doelgroep te hebben dan de dubbele trilogie die eraan voorafging. 12- tot 16-jarigen zullen zich er goed mee vermaken. Dat het vooral knokken is geblazen, scheelt trouwens een boel ergernis over de met stijfsel gemengde dialogen die de ’volwassen’ SW-films zo onverteerbaar maken. En voor de rest: May the Force voorlopig aan mijn deur voorbijgaan.
DI: Warner (BE: 20 augustus / NL: 21 augustus)
Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 22 augustus 2008
