Nachtenlang bracht ik door in de angstaanjagende wereld van Silent Hill, de controller van mijn Playstation in de zweterige handen geklemd. De Japanse horror survival game is uiterst verslavend en speel je bij voorkeur ’s nachts. Helaas: om de tweede verfilming, SILENT HILL: REVELATION 3D, zal ik geen nachtje minder slapen.
Heather (Adelaine Clemens), de hoofdpersoon van SILENT HILL: REVELATION, wel. Het meisje met de geblondeerde haren heeft enge nachtmerries over een kermis, gedrenkt in roestbruine vuiligheid, en hevig bebloede knuffelbeesten. Haar vader Harry (Sean Bean) probeert haar te beschermen. De twee zijn al jaren op de vlucht. Waarvoor, dat blijft nog even een verrassing. Erg succesvol zijn ze niet, want Heather wordt door iemand bespioneerd en zelfs op school overvallen door visioenen van een parallelle wereld waarin kinderen “Burn the Witch!” scanderen en gezichtsloze monsters dreigen naderen. Wanneer ze op een dag thuiskomt met haar klasgenoot Vincent (Kit Harington) blijkt haar vader te zijn ontvoerd en heeft iemand een uitnodiging op de muur achtergelaten. In bloed geschreven: “Come to Silent Hill”.
SILENT HILL, we weten het sinds de verfilming van Christophe Gans uit 2006, is een Amerikaans stadje dat voor eeuwig vastzit in de dichte rook van de mijnbrand waarin het ten onderging. Het een nachtmerriewereld waarin zombie-achtige verpleegsters met bijlen op je af strompelen en een enorme bruut met een piramide op zijn hoofd de genadeklap komt uitdelen. Heather en Vincent wagen zich opnieuw in de eindeloze gangen vol bruine smurrie, bloedige sleepsporen en het geratel van kettingen en tralies.
Er zijn inmiddels negen delen verschenen van het spel. Deze film is hoofzakelijk gebaseerd op Silent Hill 3. In die game navigeerde je de kwetsbare Heather urenlang door de duisternis, alleen uitgerust met een zaklamp of een loden pijp. Als je geluk had vond je een paar kogels. Nooit genoeg voor alle monsters. Zelfs 3D is geen vervanging voor de hartkloppingen die je krijgt, wanneer de controller opeens in je hand begint te trillen.
In de game ontdekte je, door angstig om je heen kijkend allerlei puzzels op te lossen, zélf hoe het zit met Heather, de mysterieuze Claudia en de enge Alessa. De plot is behoorlijk hokey, maar wie zestig uur lang zombiehonden van zich af heeft geslagen, gelooft alles. Het grote probleem van deze nieuwe SILENT HILL is, dat regisseur en scenarist Michael J. Bassett dezelfde hoeveelheid REVELATION in 94 minuten probeert te proppen. Het resultaat: scènes waarin personages niet met elkaar praten, maar lange monologen afsteken die de toeschouwer verklaren hoe het allemaal zit. Van Heathers toespraakje in de klas, tot Malcolm McDowells geraaskal over “The True Nature of Things”, tot de finale offerscène: er wordt ontzettend veel uitgelegd. Toch lijkt het me sterk dat mensen die de game niet hebben gespeeld, er iets van zullen snappen.
Blijft over: een eng decor vol creepy gestalten. Creature-designers Paul Jones en Patrick Tatopoulos leveren prachtige freaks. De Belgische cameraman Maxime Alexandre (HAUTE TENSION, THE HILLS HAVE EYES, THE CRAZIES en binnenkort de remake van MANIAC) is ook een vakman. Zij zorgen ervoor dat SILENT HILL: REVELATION er met een veel kleiner budget, zeker zo goed uitziet als de eerste film. Het is dus vooral Bassett die teleurstelt. Waarom niet het verhaal meer naar zijn hand gezet? Waarom sfeer en suspense opgeofferd aan kromme dialogen? Waarom alle acteurs met ongeïnspireerde optredens laten wegkomen? Met zijn debuutfilm DEATHWATCH (2002) en SOLOMONE KANE (2009) bewees hij eerder wél creatief te kunnen omgaan met beperkingen
Di: E-one (NL: 3 januari 2013, B: 28 november 2012). Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 3 januari 2013.
