Jarenlang is er gewerkt aan OMEGA. Regisseur Patrick Haagmans had weinig budget, maar zette hoog in met een bovennatuurlijk Nederlands horrordrama van 110 minuten.
OMEGA ging op 7 december in première in Heerlen. Dat brengt het aantal lange Nederlandse genreproducties in 2012 op de valreep nog op vijf. ZOMBIBI en Dick Maas’ QUIZ haalden de bioscopen; semiprofessionele producties als VIRGO, GRIMAS en OMEGA kwamen vooralsnog niet verder dan lokale, speciale vertoningen. Niet een beeld om heel vrolijk van te worden. Goedbedoelde, maar logischerwijs vaak wat amateuristische vrijwilligersprojecten aan de ene kant. Aan de andere kant twee professionele films die het ook met een gering budget moesten doen en (ondanks het feit dat het komedies waren) geen grote bezoekersaantallen scoorden. En kwalitatief? Alleen ZOMBIBI kreeg op deze website drie skulls, vooral op enthousiasme.
Het gebrek aan vertrouwen bij producenten, fondsen, distributeurs én publiek is natuurlijk een probleem, maar daar gaat meestal een andere kwestie aan vooraf: te weinig originele ideeën. Zombies, psychopaten, seriemoordenaars en enge clowns… het is moeilijk daarvoor een groot publiek warm te laten lopen. OMEGA heeft in elk geval dit op de anderen voor: een paar geïnspireerde ideeën en een eigen, duidelijk Limburgse invalshoek.
Sanne (Maaike Kierkels) woont met de rest van de familie Bartels in een fraai huis in het Caumerbos te Heerlen. Er is onrust in het gezin. Moeder (Jolijn van Dulken) oogt afwezig en is vooral bezig met een lokaal natuurproject. Vader (Peter Huizing) is werkeloos, drinkt teveel en trekt zich regelmatig terug in zijn werkschuur om aan iets geheimzinnigs te werken voor de pastoor. De dood van Sannes zeer religieuze grootvader zet de boel op scherp. Sanne krijgt nachtmerries en ziet regelmatig de geestverschijning van een jong meisje. Een en ander lijkt te maken te hebben met het oude mijnverleden van Limburg. Tijd voor het ouijabord, het medium (Nelly Frijda, in een rol die groter is dan een simpele cameo) en mijnheer pastoor (Armin Scheuten).
Zelden gezien in dit soort producties: een personage van vlees en bloed. Dit is Kierkels eerste filmervaring en ze zit er met haar spel heus wel eens naast, maar haar Sanne is over het algemeen een geloofwaardig pubermeisje. Ze is niet alleen de rebelse dochter die, tot woede van haar vader, een relatie aangaat met ex-crimineel Pascal (Ramon Klein); ze heeft ook een leven buiten de film. Sanne staat achter de toonbank bij (sponsor) SubWay, doet in het weekend aan hockey, heeft een bijzondere band met haar oudere zus Renee (Kees-Anne van Melis) en wanneer ze Pascal lief heeft, heeft ze hem lief met heel haar puberlijf. Kierkels schuwt zelfs enig naakt niet. Dat is moedig, maar vooral: het levensechte Limburgse meisje geeft OMEGA een middelpunt. Je kunt je enigszins in haar verplaatsen – en daarmee is al de helft van het pleit gewonnen.
Minder geslaagd is tegenspeler Peter Huizing. Hij speelt in OMEGA een beetje de rol die Jack Nicholson in THE SHINING had, maar dat is te hoog gegrepen. Zijn over-geacteerde woede-uitbarstingen halen je nu eerder uit de film, dan dat het toevoegt aan een sfeer van oplopende huiselijke spanning, die alle bovennatuurlijke narigheid had moeten completeren.
Jammer ook dat het scenario Sanne aan het begin van de derde akte iets laat doen, wat emotioneel niet langer geloofwaardig is. Dat is niet de enige zwakte van het script. Dialogen zijn niet erg natuurlijk geschreven en dat resulteert vaak in stijve performances. Het scenario verliest ook regelmatig de focus. De deurwaarder, de lokale bende raddraaiers en de morele corruptie van mijnheer pastoor zijn niet echt essentieel voor het verhaal. Die ruimte had OMEGA beter kunnen benutten om de vaderrol minder eendimensionaal te maken, de bovennatuurlijke plot wat beter uit de doeken te doen en meer werk te maken van spanningsopbouw. OMEGA is uiteindelijk niet heel erg eng. Schrikmomenten zijn meestal kort en plotseling, terwijl men, zeker met de krankzinnige en aardig bedachte finale, veel meer had kunnen uitpakken.
Cameraman Stefan Thoolen, geluidsman Frank van Kempen, fx-maker Mike Stoffels en editor Gerard van Kempen lieten in 2007 van zich horen met de korte torture porn AMICUS MORTUS. Ze maakten daarna nog enkele korte horrorfilms, die technisch steeds beter werden. In OMEGA wordt veel gebruikt gemaakt van rijders, jips en al dat andere speelgoed dat een film er als een film uit doet zien. Patrick Haagmans heeft de inhoudelijke ambities verder opgeschroefd. Qua script en spel is er nog veel te verbeteren, maar wat betreft locaties (gefilmd werd er onder meer in de Steenkolenmijn Valkenburg, Kasteel Hoensbroek, het ziekenhuis van Brunssum en de St.Elizabeth kapel in Heerlen) en muziek (van Marco Cuccu) is er een duidelijke professionalisering merkbaar. De dubbel-dvd bevat naast de film ook een schijf met een making of (29 min.) die nu eens niet alleen de jolijt op de set toont, maar gedegen en interessant vertelt over de ambities van de makers, foto’s, de trailer en ongeveer tien minuten aan deleted scenes.
OMEGA is te bestellen door een mailtje te sturen naar contact@limaxfilmproductions.nl met daarin naam, adres, telefoonnummer en het aantal DVD’s. De dubbel DVD kost € 17,50. Dat is weinig geld voor een welverdiend duwtje in de rug.
Di: Limax Production (NL: 7 december 2012). Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 5 januari 2013.
