Virgo(1998)

Niet te vroeg juichen, maar we zijn twee Nederlandse low budget horrorfilms rijker. GRIMAS bespreken we binnenkort, nu eerst de slasher VIRGO – uit Rozenburg!

Regisseur Arjan van Hoorn beschikt over het nodige gevoel voor humor. Op de aftiteling van VIRGO staat zijn naam maar liefst vijfendertig keer vermeld, hij prijst zijn film aan met ‘From the reader of The Da Vinci Code’ en VIRGO zou geproduceerd zijn door ‘nobudgetproductions’. Schokkend Nieuws besteedt met veel plezier aandacht aan dit soort (aankomende) Nederlandse horrorproducties – in de hoop op die ene geniale debutant- maar dat betekent niet dat we kritiekloos recenseren.

De (ik heb het even opgezocht) 12.489 inwoners van Rozenburg worden in VIRGO opgeschrikt door gruwelijke moorden. Eerst is een antiquair om het leven gebracht, vervolgens wordt een reeks jonge meisjes aan het mes geregen door een man met een uitdrukkingsloos wit masker. De plaatselijke diender meldt: ‘We hebben een dode… en het is best gruwelijk.’ Het slachtoffer in de Acacialaan was bijvoorbeeld amper veertien en, je raadt het al, net als alle andere jonge vrouwelijke slachtoffers nog altijd maagd. Inspecteur Harry Covert (Tom Palms) werpt zich op de zaak, geholpen door razende reporter Lara (Gerdien Kruiselbrink). Gelukkig maar, want één van de volgende slachtoffers is volgens patholoog Dr. Fred Pitt niet omgebracht door gewone wurging, maar door ‘extreme wurging’.

Het is moeilijk in te schatten of van Hoorn misschien niet toch een parodie heeft willen maken, maar sommige dialogen verdienen werkelijk een daverende lach. Aan de Zuidzijde woont de dochter van de antiquair die, nadat ze eerder verklaarde dat haar vader voornamelijk occulte boeken verzamelde en dat haar broer in een psychiatrische inrichting opgesloten zit, een dramatisch telefoontje krijgt. Eenmaal de hoorn neergelegd roept ze uit: “Oh jee! Ook dat nog! Tjonge, jonge, jonge, mijn broer is ontsnapt!” Een kwaadaardiger recensent zou wel kunnen blijven citeren.

Belangrijker is dat in de ongeveer zestig minuten die VIRGO duurt, een verhaal verteld wordt dat noch erg origineel is, noch erg spannend. Van Hoorn heeft een gekunstelde plot bedacht waarin seriemoorden, de mensenoffers onder de oude Maya’s en het illustere boek Necronomicon met elkaar in verband worden gebracht. Zoals wel vaker bij Nederhorrorproducties is veel minder werk gemaakt van de personages. Van inspecteur Harry Covert, een hippe gast met een baardje, paardenstaart en zwart maatkostuum, komen we niet veel meer te weten dan dat hij wel eens hardrock-riffs op zijn gitaar speelt en een muur in zijn appartement paars heeft geverfd. Geen idee waarom dat relevant is. Daarbij papt Harry ontzettend aan met de pers, want verslaggeefster Lara ontfutselt hem moeiteloos elke gewenste informatie – zelfs (spoiler!) zonder daarvoor in ruil seks te bieden. Wanneer Harry of Lara in de problemen komt bovenop de flat Résidence Rembrandt – er is daar op het dak een groot pentagram getekend – is er dus ook niemand waarvoor je in spanning je nagels bijten zult.

Eén van de charmes van een film als VIRGO is gelukkig wel de couleur locale. De veerpont , de molen De Hoop en het bosje achter het zwembad De Zeehond geven toch wat extra’s aan de film. Meest geslaagd is wat dat betreft de moord op de jogster langs de Nieuwe Waterweg, terwijl, heel sfeervol, logge koopvaardijschepen voorbijvaren als zwijgende getuigen.

Geen van de acteurs, die ongetwijfeld een groot deel van hun vrije tijd hebben geofferd aan de film, valt op in positieve zin. Van Hoorn maakt in zijn enthousiasme de ene beginnersfout na de andere: veel te veel onnodige shotwissels, onlogische camerastandpunten, acties en dialogen die over de as gaan, zelfs de bloederige effecten vallen wat povertjes uit. Aan belichting of setdressing is helemaal niets gedaan. Eén ding leren we wel: de Necronomicon bestaat ook in pocketeditie! ‘Alles volgens het boekje,’ spreekt de moordenaar in de finale, ‘Het kan niet misgaan.’

Dat kon het helaas dus wel. Maar goed, het enthousiasme van lowbudget-filmmakers is ook wat waard en blijf in elk geval kijken tot de schattige sequentie ná de aftiteling. Op de ongeveer dertig minuten aan extra’s die verder aan de dvd zijn toegevoegd is te zien hoe de makers de finale van VIRGO opnemen op het winderige dak van Résidence Rembrandt. In de verte staat een feesttent. Af en toe hoor je een flard muziek overwaaien. Het Smurfenlied. Ongelogen! Probeer dan nog maar eens een enge slasher te draaien…

Di: Eigen beheer. De dvd is te bestellen via Facebook – virgothemovie of door een mail te sturen naar arjanvanhoorn@gmail.com. Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 11 juni 2012.